Les Banquets Nomades
Vooraf moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik vandaag een bevoorrechte verslaggever ben, om niet te zeggen een fan van het eerste uur. De nieuwe en eerste CD van Les Banquets Nomades is opgenomen in De Ontginning te Zaffelare, een ontmoetingsplaats voor muzikanten en andere artiesten waar ik kind aan huis ben. Bovendien heb ik de eer gehad om een live-opnamesessie bij te wonen en geloof het of niet mijn applaus staat ook bij een nummertje van de CD. Alleen daarvoor al zou ik de CD kunnen kopen. Toch kan ik met een gerust geweten zeggen dat Les Banquets Nomades op 7 december met overtuiging de concertzaal in de Handelsbeurs heeft laten genieten van hun muzikaal banket, een wereldreis met ontelbare muzikale stijlen, een mix van Afrikaanse invloeden met een snuifje jazz, blues, rock, surf , funk, ... noem het maar op. Les Banquets Nomades spelen niet zomaar wereldmuziek, ze zijn wereldmuziek! En dan heb ik het niet alleen over de exotische figuren die hun bijdrage leveren, zoals Maureen Lupo Lilanda, The Godmother of Zambian music, en Moussa Dembélé uit Burkina Fasso met zijn djembé en ballofoon, een traditioneel Afrikaans instrument dat lijkt op een houten xylofoon met onderaan kalebassen in verschillende maten. Voor mijn part mag je daar ook de bezeten Italiaanse jazzdrummer Giovanni Barcella (Moker Jazz Band) aan toevoegen. Ook de anderen zijn echte klassemuzikanten. Ze spelen in diverse groepen uit de Belgische muziekscéne, die zeker een belletje zullen doen rinkelen: Alan Gevaert – bas (Arno en dEUS), Marc De maeseneer - sax (El Tatoo del Tigre en Olla Vogola) en Filip Wauters - gitaar (Whodads : surfrock avant Pulp Fictionrage en geregeld te gast in De Charlatan)En dan heb ik het nog niet gehad over de bezieler van de groep : Guido Schiffer. Een violist uit de duizend : hij is één met zijn viool en kan out of the blue om het even welk deuntje meespelen. Zo is naar eigen zeggen Les Banquets Nomades ook ontstaan. Guido Schiffer zag Moussa Dembélé bezig in De Centrale haalde zijn viool boven en begon mee te spelen. Ze voegden daar een schare ervaren muzikanten met verschillende invloeden aan toe en kruidden het met de Zuiderse klanken van de Zambiaanse Maureen. Mensen en stijlen samenbrengen, Noord en Zuid met elkaar verzoenen, het zijn handelsmerken van Guido Schiffer. Hij deed het jaren geleden met Les Visiteurs du Soir, o.a. in ’t Trefpunt en de Charlatan bracht hij allerlei muzikanten samen, met als apotheose een banket voor honderden mensen met muziek en performance tijdens de Gentse Feesten in de Baudelokapel. (Een initiatief dat helaas al te vroeg uit handen genomen werd.) Vorig jaar begeleidde hij nog een project met Zambiaanse straatkinderen en jongeren en muzikanten van bij ons, waaronder enkele bandleden van Les Banquets.De naam van de groep is dan ook niet gestolen. Het is een ode aan de banketten van weleer, de vele mensen uit de Gentse artistieke scène waar toen mee samengewerkt werd. De mix van stijlen en mensen, gekruid met Zuiderse invloeden, laat ons proeven van een muzikaal wereldbanket. De muzikanten zijn allen op hun eigen manier nomaden. Eigenlijk was dit wat Guido Schiffer al als kleine jongen wou, “zwerver worden”, tot hilariteit van de klas uiteraard. De voorstelling van de nieuwe CD Afora, wat zoveel wil zeggen als “That’s our way”, in de Handelsbeurs was indrukwekkend. De groep mocht rekenen op de steun van een hele schare gastmuzikanten. Eén van hen was Mich Walschaerts van Kommil Foo. Hij had de eer om Maureen Lupo Lilanda en Marlene Dorcena, een Haïtiaanse zangeres, te begeleiden als achtergrondzanger. Het ging hem best wel af tussen die 2 Afrikaanse kanonnen. Ook het orkest van Olla Vogola onder leiding van Wouter Vandenabeele kwam met veel plezier de CD en de voorstelling opluisteren. Met als resultaat een erg mooie, volle sound. Want ook al hadden de vorige concerten een veel intiemere sfeer, de klank in de Handelsbeurs was onovertroffen. Het zat perfect en gaf een zeer goede indruk van hoe de CD wel moest klinken. Mijn teleurstelling omdat er enkel zitplaatsen waren – als ik djembé en Afrikaanse ritmes hoor, kan ik moeilijk blijven stilzitten – werd daardoor wel goedgemaakt.Al vanaf de eerste noten werd de toon gezet. Een Afrikaans, Islamitisch aandoende intro met viool en keelklanken, bijna een oproep tot het gebed, wordt plots doorsneden met een scherpe surfrock gitaarrif tot een “Southern Groove“. Swingende nummer wisselen af met opzwepende Afrikaanse nummers en intieme ballads, waarin de krachtige, zuivere stem van Maureen Lupo Lilanda ontzettend goed tot zijn recht komt. Niet alleen een mix van stijlen, maar ook een mix van instrumentale en gezongen nummers.Opmerkelijk ook is de opstelling. De muzikanten staan in een halve cirkel; alle instrumenten komen aan bod en zijn even belangrijk, zonder daarom over te gaan op het cliché waarbij iedere muzikant gedwee zijn solo’tje komt brengen. Alles vloeit natuurlijk in elkaar over. De zangeres Maureen komt op de juiste momenten in het midden staan en krijgt met een ontladend gemak de hele zaal op haar hand als ze oproept om mee te klappen en scanderen. Vooral in het bis-nummer speelt ze daarbij al haar troeven uit. Maar daarvoor zal je naar een live-optreden moeten komen, want het staat niet op de CD.Conclusie : Les Banquets Nomades hebben een schitterende CD afgeleverd, met een veelheid aan stijlen, een mix van Europese en Afrikaanse muziek en waarbij alles zeer mooi in elkaar overvloeit en in evenwicht is. "Afora" ligt in de winkels vanaf 17 januari, maar hou vooral de concertagenda’s in de gaten, want dit is een groep die live een enorm enthousiasme overbrengt. Misschien mogen ze volgende zomer de Gentse Feesten op hun kop zetten, bv. in het voorprogramma van Manu Chao op de One Day for Another World-dag. Zo wordt de draad weer opgenomen, waar hij vroeger doorgeknipt is...
