Wie het liefdesepos “In The Mood For Love” (2000) heeft gezien, zal met grote verwachtingen “2046” bekijken. Prijs je gelukkig, want die verwachtingen worden ruimschots ingelost. Wong Kar Wai heeft alweer een sprookje afgeleverd, weliswaar een sprookje dat niet verloopt volgens de gekende spelregels. Terwijl ik mijn recensie schrijf weerklinkt de bijhorende muziek doorheen mijn radioboxen. En ik moet zeggen dat Shigeru Umebayashis krachtig thema inspirerend werkt. Ik ben als het ware terug in the mood for Wong Kar Wai.
Columnist Chow Mo-Wan (Tony Leung) betreurt het einde van zijn relatie met Su Li-Zhen (Maggie Cheung). Ter compensatie van en in zijn zoektocht naar die verloren gewaande gevoelens duikt hij in bed met tal van andere vrouwen. De mooie Bai Ling (Zhang Ziyi) is anders dan de vorige vrouwen. Zij wil niet de zoveelste one night stand worden en eist meer. Mo-Wan denkt daar anders over. Hij wil afstand bewaren en doet dat bijvoorbeeld door haar iedere keer te betalen als ze seks hebben gehad. Voor hem is de relatie puur lichamelijk, zonder emotie, zonder gevoelens, puur zakelijk. Alleen heeft die afstandelijkheid een vernietigende impact op zowel hem als haar.
het heeft letterlijk bloed, zweet en tranen gekost voordat de wereld “2046” kon bekijken. Kar-Wai werkt immers zoals een schilder volgens zijn eigen ritme en laat zich niet opjagen omdat de film af moet zijn voor een filmfestival zoals Cannes. Dat verhaal komt uitgebreid aan bod in de extra’s en is echt een must. Kar Wais grootste probleem is dat hij zelf verliefd is geworden op deze film en net daardoor niet wilde stoppen met filmen. Het scenario veranderde elke dag en elke dag kwamen en vertrokken acteurs. Geen enkele acteur kon zich een totaalbeeld vormen over welk soort film het zou worden. Je krijgt verhalen, scènes en shots door elkaar aangeboden en enkel met de nodige aandacht kan je die in de juiste en logische context gooien. En dan kan het wel helpen als je “In The Mood For Love” hebt gezien. Die film vertelt het liefdesverhaal van twee personen, terwijl “2046” de vraag stelt wat liefde precies is.
Dat de taal van de liefde universeel is blijkt alvast uit het taalgebruik van de personages. Elk personage spreekt de eigenlijke taal van de acteur. Chow praat Cantonees, Bai Ling Manderijn. Ze verstaan elkaar volledig en toch is en blijft liefde iets onbegrijpelijk. Door liefde gaan we gekke dingen doen en gaan we zweven maar eens er onzekerheid heerst wordt het allemaal te rationeel en daardoor te mechanisch. Zo piekert een man voortdurend of de vrouw waarop hij verliefd is, wel verliefd is op hem. Hij ontmoet op de trein van de toekomst een robot die op haar lijkt en hoopt dat die hem op de vraag kan antwoorden. Niemand die ooit op de trein is gestapt, is ooit teruggekeerd want iedereen wil toch in het paradijs blijven. Toch is er één iemand die terugkeert. Net omdat hij iets wil veranderen. De film oogt visueel heel mooi, vooral de stukken in de trein blijven hangen. Toch is deze “2046” een tikketje te langdradig vooral dan doordat een aantal scènes repetitief overkomt. En ook wel omdat het moeilijk is om volgen als je ergens de draad bent kwijtgespeeld. Je kan niet direct aan de noodrem trekken. Maar laat dat je zeker niet tegenhouden en op dvd kan je altijd wel eens terugspoelen. Droom gerust weg bij het bekijken van dit pareltje en het beluisteren van klassiekers zoals “Siboney” door Connie Francis, “Sway” door Dean Martin” en Nat King Cole met “The Christmas Song”.
De extra’s:
- Interview Wong Kar Wai (15,48 min.)
- Cannes events (26,45 min.)
- Portrait Wong Kar Wai door Michel Ciment, Jean-Michel Frodon &
Pascal Merigeau (20,47 min.)
- Conversations with Tony Leung, Ziyi Zang & Wong Kar Wai