Spike Lee (“Malcom X”) staat ervoor bekend dat hij met zijn films de kijker wil uitdagen, wakker schudden en shockeren. “25th Hour” is daar geen uitzondering op. Lee drukt telkens zijn eigen specifieke stempel op zijn films. Dat vinden ook de acteurs waarmee hij al heeft samengewerkt zoals Halle Berry en Denzel Washington. Ook cineast Martin Scorsese deelt diezelfde mening. “25th Hour” moet zowat de meest toegankelijke film zijn die Spike Lee tot nu toe heeft gedraaid. Al is het maar omwille van de naweeën van 9/11 waartegen dit verhaal zich situeert.
Het lijkt voor velen een absurde vraag, maar voor anderen is het een vraag waar ze effectief mee geconfronteerd worden. Wat zou je doen als je de volgende dag voor een aantal jaar achter de tralies verdwijnt? Monty Brogan (Edward Norton) staat voor deze onprettige gedachte. Brogan verkocht drugs aan de schoolgaande jeugd, werd daarvoor gearresteerd en moet nu boeten. In de laatste vrije uren dat hem resteert wil hij een aantal dingen rechtzetten. Zo zoekt hij toenadering tot zijn vader (Brian Cox) en wil hij oude vriendschappen hernieuwen. Verder moet hij ook afscheid nemen van zijn vriendin Naturelle (Rosario Dawson) en wil hij achterhalen wie hem heeft verklikt bij de politie.
Het verhaal van Monty plaatst Spike Lee enige tijd na de aanval van 9/11. De discussie tussen Monty’s twee vrienden Jacob (Philip Seymour Hoffman) en Francis (Barry Pepper) in Francis’ appartement, dat vlak aan Ground Zero ligt, is des te intenser. Onze levenswandel hebben we niet altijd zelf in de hand. Ook het gesprek tussen de twee vrienden over hoe goed of hoe slecht ze in de vrijgezellenmarkt liggen, heeft een grond van waarheid. Iedereen wordt immers geanalyseerd en beoordeeld op uiterlijk en materialisme. Naast Francis’ kijk op de wereld hebben ook alle andere personages een rijkelijk gevulde inhoud. Het zijn personages die voor 2 uren heel even deel uitmaken van ons leven. Vooral de betekenis van vriendschap wordt in deze film meerdere malen tot het uiterste gedreven.
De film bevat nog meer van zo beklemmende discussies en momenten. Vooral het moment dat Monty tegen zichzelf in de spiegel praat, is sterk. In die 5 minuten probeert hij de oorzaak van zijn situatie bij alles en iedereen te leggen, maar zijn aandeel is doorslaggevend. De wanhoop, de uitzichtloosheid en de angst die Monty voelt, vind je terug in de beklemmende score van Terence Blanchard, die ook voor tal van andere Spike Lee films de muziek heeft geschreven. Beklijvend mooi is vooral het nummer “Fu montage”. Vooral het klaaggezang zoals in de openingcredits dat op gepaste tijdstippen de leemtes opvult maakt van deze “25th Hour” iets apart.
De extra’s:
- Audio commentaar Spike Lee
- Audio commentaar David Benioff
- 6 deleted scenes
- Evolutie van een filmmaker (22 min.)
- Ground zero (5,30 min.)