Berg die slaappillen op, schuif de nachtcrème even opzij en stop met die wallen onder uw ogen te maskeren! Gedaan met de slapeloze nachten, want beste mensen, na negen jaar wachten is hij er: de sequel op ‘Before Sunset’.
Negen jaar geleden boeide Richard Linklater de bioscoopganger met zijn ‘Before Sunrise’. Het verhaal van Jesse en Celine, de twintigers die op een trein aan de praat raken en besluiten samen een dag en nacht door te brengen alvorens ze hun reizen verderzetten. Het wordt de meest romantische nacht uit hun leven. Als het afscheid nabij is besluiten ze om geen telefoonnummers uit te wisselen maar zes maanden later op de plaats van het afscheid terug af te spreken.
En in het besef dat dit geen aflevering van ‘Thuis’ was waarvan je de dag nadien tijdens het eten van de worst met appelmoes het vervolg op zou voorgeschoteld krijgen, liet Linklater het filmpubliek een beetje ontdaan achter. Ontdaan maar wel dankbaar dat het eindelijk eens kon genieten van een Arthouse film die geen Hollywoodstroop nodig had om te ontroeren.
Onlangs echter kwam Linklater tot inzicht. Zo’n romantisch verhaal met een open einde afsluiten doe je niet en hij nodigde Julie Deply/Celine en Ethan Hawke/Jesse uit voor de koffie en het schrijven van een vervolgscenario: Before Sunset is het resultaat.
In deze film ontmoeten Jesse en Céline elkaar na negen jaar in de ‘City of Romance’ Parijs waar Jesse op dat moment een boek voorstelt in een bekende Parijse boekenwinkel. Celine, Parisiène, zag de aankondiging van Jesse’s komst en stapt de boekenwinkel binnen. Jesse laat zijn fans en boek voor wat ze zijn en gaat op stap met Céline.
Na een snelle ‘wat vooraf ging’ schetst Linklater aan de hand van beelden uit Before Sunrise wat er in deze laatste film gebeurde. Handig want zo hoeft niemand in de zaal ‘ik had dan toch den DVD eerst eens moeten huren’ tegen zijn/haar respectievelijke buurman- of vrouw te fluisteren.
Vervolgens bouwt Linklater de spanning van zijn verhaal op aan de hand van enkele eenvoudige vragen die tijdens het gesprek tussen de twee stilaan beantwoord worden. Op de eerste vraag - ‘zagen ze elkaar terug na zes maanden terug?’ - krijgen we snel een antwoord. Na dit antwoord wacht echter een andere, veel belangrijker vraag: ‘Wat nu met de toekomst, zijn er partners in het spel of hoeven we daar niet voor te vrezen?’.
Op het antwoord op deze vraag laat Linklater de kijker iets langer wachten. En dat wachten is boeiend en spannend. We weten immers dat de twee slechts twee uren de tijd hebben. Jesse moet immers zijn vliegtuig naar New York halen. In die twee uur zal er dus wel iets moeten gebeuren. Verder voelen we al meteen aan dat deze twee niet zomaar vrienden zijn. Na negen jaar een gesprek voeren zonder dat er pijnlijke stiltes vallen verraadt immers wel iets. Wij hoeven ons dus enkel te laten meeslepen en te wachten op een bevrijdend antwoord.
Terwijl ze door Parijs wandelen evolueert het gesprek van een oppervlakkig praatje naar een steeds diepgaander gesprek. Een gesprek waarin Hawke en Deply heel natuurlijk hun stevig uitgediepte personages neerzetten. Personages ook die in die negen jaar geëvolueerd zijn. Celine en Jesse hebben geleefd. Ze praten niet langer over de dromen en het idealisme waarin ze als twintigers nog geloofden. Ze praatten over het leven. Dat maakt dat ze opnieuw boeiende dingen aan mekaar en het publiek te vertellen hebben. En dat het publiek zich met gemak met deze twee identificeert.
Hoewel de ingrediënten van deze film makkelijk deze van de meest romantische stroperige film zouden kunnen zijn vervalt Before Sunset op geen enkel moment in tranerige dramatiek en romantiek. Een woordje van dank is daarom vooral aan Ethan Hawke en Julie Deply gericht. Zij schreven immers samen met Linklater aan het scenario. Een scenario dat voor een groot stuk op hun eigen ervaringen gebaseerd is en daarom een heel menselijk en universeel verhaal vertelt.
Verder laat Linklater zich op geen enkel ogenblik verleiden om het o zo romantische Parijs te misbruiken om deze film op romantische wijze uit te vergroten. Hij laat de stad gewoon haar romantische zelve wezen. Dat alles maakt van ‘Before Sunset’ een waardig vervolg op ‘Before Sunrise’. Een film die alle prinsen van hun witte paarden laat tuimelen en je toch ontroert omdat hij over het leven vertelt zoals het is: romantisch maar realistisch!
Slaapwel en sweet dreams!