Ben (Greg Timmermans) lijdt aan autisme. Dat maakt van hem een supergevoelig persoon, maar hij heeft zo zijn eigen gewoontes ontwikkeld om daarmee om te gaan. Zo houdt hij zich aan een strak regime voor het wassen van zijn handen en het kammen van zijn haar. Onderweg naar school vervangt hij het straatlawaai door muziek. Daarnaast leeft Ben ook nog in zijn eigen wonderland van de computergames. Hij is de held die speelt op niveau 80 en door alle andere gamers enorm wordt gerespecteerd. De school daarentegen is voor Ben geen veilige plaats. Hij wordt namelijk gepest (door onder andere Titus De Voogdt) omdat hij zo anders is. Al die pesterijen stapelen zich op en resulteren in het onvermijdelijke gevolg; the endgame.
Wie nog nooit gehoord heeft van Ben X moet de afgelopen weken ergens op vakantie zijn geweest waar geen radio, televisie, internet, kranten of magazines te bespeuren waren. De debuutfilm van Nic Balthazar viel tijdens het Filmfestival van Montréal al in de prijzen. Zoiets levert heel wat publiciteit op zodat de film net zoals zijn hoofdpersonage een eigen leven gaat lijden. Het Vlaamse publiek kan nu met eigen ogen kijken of al deze lofbetuigingen terecht zijn of dat het enkel gaat over een hype. Ik ben alvast het eerste van mening toegedaan. Nic Balthazar maakt een heel mooie film waarin heel wat gevoel verscholen zit. Je moet goed voelen om je goed te voelen.
Naast die emotionele kant is er ook een prachtige visuele uitwerking. Het begint al met de uitstekende generiek waarin de namen van de cast en crew weergeven worden als deelnemers aan een computerspel. Die gespleten wereld wordt ook steeds doorheen de film afgewisseld. De computerbeelden tonen wat er allemaal omgaat in het hoofd van Ben. Een plaats waar zijn moeder (gespeeld door een sterke Marijke Pinoy) heel graag een kijkje wil nemen zodat ze zich iets minder zorgen over hem kan maken.
De film is gebaseerd op ware feiten die de regisseur eerst neerschreef in het boek ‘Niets Was Alles Wat Hij Zei’ en vervolgens omvormde tot het theaterstuk ‘Niets’. Met de film bereikt dit universeel thema een veel groter publiek. Pesten is en blijft een van de vervelendste dingen die mensen van alle leeftijden meemaken. Met deze film wordt dat niet de wereld uitgeholpen, maar elk einde heeft een begin. Als mensen op het einde van Ben X er iets van opsteken, is Balthazar in zijn opzet geslaagd.