Anna (Nicole Kidman) staat op een belangrijk moment in haar leven. Na de plotse dood van haar echtgenoot Sean, is ze terug klaar voor het leven. Dat leven deelt ze met een nieuwe man Joseph (Danny Huston). Hij heeft haar ten huwelijk gevraagd. Anna twijfelt wel nog maar wil de stap wel zetten. Op dat moment wandelt er een andere man in haar leven. Een 9-jarige jongen (Cameron Bright) die ook Sean heet en hij beweert bovendien dat hij haar overleden echtgenoot is. Anna weet niet wat ze van zijn verhaal moet denken. De jongen kent heel wat details die niemand anders kan weten dan zijzelf en misschien enkele insiders. Anna’s wereld wordt nog eens door elkaar geschud.
De drie troeven van deze film zijn: Nicole Kidman, de opera en de openingsmuziek van Alexander Desplaz. Nicole Kidman bewijst nog maar eens welke intensiteit ze kan leggen in een vertolking. Je kan haar geen ongelijk geven dat ze ook graag eens meespeelt in films zoals “The Stepford Wives” (2004) of “Bewitched” (2005) maar het zijn vooral haar rollen in “Moulin Rouge” (2001) en “The Hours” (2002) waar ze trots op mag zijn. Deze “Birth” hoort zeker in dat laatste rijtje omwille van haar vertolking.
Jonathan Glazer toverde Ben Kingsley die ooit Gandhi speelde om tot een losgeslagen psychopaat in “Sexy Beast” (2000). Zover gaat hij niet met Nicole Kidman. Hij haalt wel nog eens het beste van Nicole boven. Zo een publiekstrekker is in het geval van “Birth” een goeie zet geweest, want zonder Nicole is deze “Birth” een mager beestje. Dat brengt mij meteen tot die andere troef. In de film gaat Anna naar de opera. Tijdens die scène blijft de camera op haar gezicht gericht. Ze zegt niets, maar haar gelaatsuitdrukkingen zeggen genoeg.
Alexander Desplat is een naam die we kennen sinds zijn betoverende score voor “Girl With The Pearl Earring”. Ook deze muziek laat je niet los. Vooral het openingsnummer “Prologue” heeft iets magisch. Het palmt je volledig in. Je ziet een man rustig rondlopen in het park tot hij uiteindelijk doodvalt! Dat koud en kil einde hoor je helemaal niet in de sprookjesachtige sfeer die Desplat creëert. Net daardoor vergeet je die muziek niet. Net zoals de leuke bijrol van Lauren Bacall. Zij neemt de cynische opmerkingen voor haar rekening.
De extra’s:
- Trailer