'Bijzondere verhalen over bijzondere mensen' titelt de eerste pagina van ‘Lelijk’ van Constance ‘Clare’ Briscoe een beetje melig. En dat is niet meteen aan mij besteed. Gelukkig slaat het boek en heel andere weg in. In ‘Lelijk’ vertelt Briscoe, de eerste zwarte rechter in Engeland, met veel humor haar eigen levensverhaal. En dat is een hele prestatie, want haar jeugd was een aaneenschakeling van mishandelingen en pesterijen. Ondanks zes broers en zussen, heeft Clares moeder het om onduidelijke redenen enkel op haar gemunt. Niet verwonderlijk dat ze als puber nog steeds elke nacht haar bed nat plast. Wat opnieuw een reden is voor haar moeder om haar aan haar haren uit bed te sleuren en de lakens in haar gezicht te wrijven. De ene misselijkmakende mishandeling volgt de andere op. Waarom snijd je in ’s hemelsnaam de arm van je kind open als ze enkele donspluimpjes vergeten is op een geplukte kip? En toch is dit boek geen jammerende klacht over al dat leed. Briscoe neemt geen blad voor de mond als ze de mishandelingen beschrijft - wat erg confronterend is - maar slaagt er tegelijk in het boek luchtig te houden. Onder al die ellende blijft Clare opmerkelijk positief: haar droom om advocaat te worden houdt haar op de been. Zo’n boek moet wel een happy end kennen. Haar miserabele jeugd ten spijt slaagt Constance Briscoe erin de eerste zwarte rechter van Engeland te worden. En daar kunnen wij alleen maar blij om zijn!
Lelijk
Constance Briscoe
Uitgeverij Unieboek
335 blz.