De meest wanhopige vrouw van Groot-Brittannië is terug. Neen, ik heb het niet over Camilla wel over Jones, Bridget Jones. Opnieuw zorgt de creatie van Helen Fielding voor de nodige ophef. Het is niet omdat je 31 bent geworden en een kont hebt die overeenkomt met twee bowlingballen, dat je een hopeloos geval bent. Al bewijst Bridget wel het tegendeel. Renée Zellweger stort zich nog maar eens op de taartjes en andere lekkernijen enkel en alleen zodat die veel te grote onderbroek haar terug past.
Renée Zellweger speelt Bridget Jones. Een Britse vrouw die niet op haar mondje is gevallen, al valt ze wel tamelijk veel op haar achterste. In de 1ste film ontmoet ze de arrogante Daniel Cleaver (Hugh Grant). Een vrouwenzot die wild is van haar veel te groot ondergoed. Ze ontmoet ook Mark Darcy (Colin Firth) waarmee ze na enkele mislukte pogingen een relatie opbouwt. Dit vervolg begint enkele weken later. Bridget en Mark zijn nog altijd gelukkig samen en de seks is goed, aldus Bridget. Zij wacht ongeduldig op hem to pop the question. Maar Bridget vreest concurrentie van Rebecca, Marks werkcollega en de droomvrouw van elke man. Ondertussen houdt ze zich bezig met haar journalistieke carrière. Zo loopt ze Daniel terug tegen lijf.
De eerste Bridget-film had op zich al weinig om het lijf, ondanks de kilo’s die Renée Zellweger bij elkaar at voor deze rol. De tweede film is voor mij dan ook overbodig. Ik heb mezelf moeten verplichten deze film uit te kijken, weliswaar opgedeeld in drie stukken. Bij een vrouw op de rand van de waanzin stel ik mij toch iets anders voor. Kijk maar naar Almodóvars “Women on the Verge of a Nervous Breakdown” (1988). In die weken is Bridget weinig veranderd. Ze heeft nog steeds een slechte smaak in kledij, slechte drank- en eetgewoontes en ettelijke complexen over haar uiterlijk. Ze valt ten pas en veelal ten onpas haar grote liefde lastig. Niets nieuws dus. Daarnaast zijn er verwoedde pogingen op het vlak van humor. Bridget springt uit een vliegmachine en belandt in de gevangenis. Ze staat ook voor het eerst op skiën en ze leert dat omgaan met een skilift enige ervaring eist. Maar grappig is het niet. De druk wordt teveel op Renée’s schouders gelegd. Een prima actrice is ze zeker, maar met een droogstoppel zoals Colin Firth kan ze weinig aanvangen. Het valt op dat haar vrienden en ouders deze keer slechts een minuscule rol spelen terwijl die net de aanzet zijn tot de leukere momenten. Iedereen loopt doelloos over het scherm zelfs Hugh Grant doet weinig moeite.
Een leuke extra is het interview dat Bridget afneemt van de acteur Colin Firth. De man werd beroemd dankzij een duikscène in “Pride and Prejudice” (1995). Een scène die voor eeuwig en altijd op Bridgets netvlies staat gebrand. Een droom gaat in vervulling als ze Firth mag interviewen. Deze scène staat in het boek en zorgde filmisch voor enkele problemen, want Firth speelt reeds Mark Darcy. Even werd gefluisterd dat George Clooney hiervoor een cameo ging doen, maar uiteindelijk werd het anders opgelost. Voor dat gesprek blijft Renée in haar rol van Bridget en is Colin gewoon zichzelf. Bridget vuurt een aantal ongewone vragen op hem af. Al bij al is deze sequel dus een mager beestje. Er werd heel veel tijd een aandacht geschonken aan een scène die Bridgets eenzaamheid moet weergeven. Maar misschien was die tijd beter besteed aan de plot en de humor. Het voordeel is dat we aan deze film wel een leuke soundtrack overhouden.
De extra’s:
- Feature commentary director Beeban Kidron
- A smooth guide to exotic Thailand (4,25 min.)
- The big fight (4,45 min.)
- Who’s your man! Quiz
- The mini break to Austria (3,50 min.)
- 4 deleted scenes (13 min.)
- Mark and Bridger: Forever? (5 min.)
- Bridet Jones interviews Colin Firth (4,37 min.)
- Lonely London (2, 49 min.)
- Trailer Wimbledon
- Trailer Meet the Fockers