Toen enige tijd geleden Ang Lee zijn filmplannen bekend maakte, keek de wereld vreemd op. Niet zozeer doordat de man van het mislukte “Hulk” terugkeert naar zijn hoofse liefde zoals in “Sense & Sensibility”, maar wel omdat “Brokeback Mountain” niet je gewone Romeo & Julia-verhaal is . Julia is namelijk vervangen door een tweede Romeo. Inderdaad, een homofilm (hoe lelijk dat etiket ook klinkt) gemaakt in Hollywood door een gerespecteerde regisseur en met twee stoere binken in de hoofdrol, namelijk Heath Ledger (“The Brothers Grimm”) en Jake Gyllenhaal (“Jarhead”). Het kan en mag anno 2006. En na alles wat je erover hebt gehoord (en nu ook nog wat meer kunt lezen) kan je nu zelf de film in de bioscoop bekijken.
Zowel Gus Van Sant als Joel Schumacher toonden interesse in dit project. Maar de eer ging dus naar Ang Lee. Hij schetst een mooi, teder en heel toegankelijk portret van twee mannen die eenvoudigweg verliefd worden op elkaar, trouwen met een vrouw, kinderen krijgen maar de heren koesteren nog steeds gevoelens voor elkaar. Een heel eenvoudig verhaal dat absoluut niet vernieuwend is, dat is “Brokeback Mountain”. Waarom is er dan zoveel om te doen? Geen idee. Zoveel jaar geleden hield de filmwereld de adem in met “Philadelphia” (1993). Daarin speelt Tom Hanks een homoseksueel die aids heeft. “Brokeback” is niet vergelijkbaar met “Philadelphia” maar de hele media-aandacht toont wel aan dat de wereld anders staat ten opzichte van homoseksualiteit dan pakweg tien jaar geleden. Het is tegenwoordig ‘in’ to be gay, alsof jouw seksuele geaardheid een modeverschijnsel is… .
Maar vergeet gerust dat label. Dit is een liefdesverhaal pur sang. Let maar op het memorabele moment uit de film wanneer Jack vol emotie de woorden zegt: “God, I wish I knew how to quit you.” Of je nu homo, hetero of bi bent. Iedereen herkent zichzelf in die ene zin. Iedereen weet hoe verliefdheid voelt en hoe pijnlijk een gebroken hart kan zijn. Die ene zin doet mij denken aan die andere schitterende film “The Constant Gardner” (2005) waarin Ralph Fiennes zegt dat hij Rachel Weisz niet zomaar kan meenemen op reis omdat hij haar niet kent. Waarop zij antwoordt: “Than learn me”. Dat ene zinnetje zegt zoveel meer dan die drie woorden “I love you” die mensen teveel in de mond nemen.
“Brokeback Mountain” heeft ondertussen een resem prijzen gewonnen en de Oscars lachen de film ook reeds toe, ook die voor de score. De muziek is van Gustavo Santaolalla. Hij tokkelt opnieuw op de gitaar zoals hij dat doet voor de soundtracks van “21 Grams” en “The Motorcycle Diaries”. Deze keer moet zijn bijdrage echter teveel plaatsruimen voor gezongen nummers zoals “King Of The Road” door Teddy Thompson & Rufus Wainwright, The Gas Band met “An Angel Went Up In Flames” en de klassieker “It’s So Easy” gezongen door Linda Ronstadt. Hierdoor komt Santaolalla zelf te weinig aan bod en blijft zijn score onvoldoende hangen als je de soundtrack gewoon beluistert. Maar tijdens de film zijn de korte intermezzo’s raak. Als je de nummers “Brokeback Mountain” en “The Wings” hoort dan nemen ze je zo terug mee naar de film. In zijn opzet is meneer Santaolalla dus geslaagd.
Tracks:
1. Opening (Score To Brokeback Mountain), Gustavo Santaolalla (1:31)
2. He Was A Friend Of Mine, Willie Nelson (4:39)
3. Brokeback Mountain 1 (Score), Gustavo Santaolalla (2:32)
4. A Love That Will Never Grow Old, Emmylou Harris (3:20)
5. King Of The Road, Teddy Thompson/Rufus Wainwright (2:52)
6. Snow (Score), Gustavo Santaolalla (1:18)
7. The Devil's Right Hand, Steve Earle (2:34)
8. No One's Gonna Love You Like Me, Mary McBride (3:06)
9. Brokeback Mountain 2 (Score), Gustavo Santaolalla (1:59)
10. I Don't Want To Say Goodbye, Teddy Thompson (3:12)
11. I Will Never Let You Go, Jackie Greene (1:55)
12. Riding Horses (Score To Brokeback Mountain), Gustavo Santaolalla (1:24)
13. An Angel Went Up In Flames, Gustavo Santaolalla (2:36)
14. It's So Easy, Linda Ronstadt (2:27)
15. Brokeback Mountain 3 (Score), Gustavo Santaolalla (2:14)
16. The Maker Makes (Soundtrack Version), Rufus Wainwright (3:50)
17. The Wings (Score To Brokeback Mountain), Gustavo Santaolalla (1:52)