In het Hong Kong van 1967 is dat geen sinecure. Jeugdbendes controleren de straten en de ordetroepen hebben hun handen vol om de toenemende protestacties te onderdrukken. Ten midden van het geweld vindt een huwelijk plaats. De wittebroodsweken zijn van korte duur, wanneer de drie vrienden na de dood van een bendeleider moeten vluchten. Ze storten zich in de wereld van de illegaliteit, waardoor hebzucht de plaats inneemt van vriendschap.
Bij zijn release in 1990 kon de film zowel het publiek als de critici niet overtuigen. Heel begrijpelijk, want als je deze “Bullet In The Head” bekijkt, zou je niet meteen kunnen zeggen dat John Woo in de regisseursstoel heeft gezeten. Zo goed als nergens vind je kenmerken of stijlfiguren die de stempel van John Woo bevatten, of verwijzen naar zijn vroegere films of zijn later werk. Enkel de symbiose tussen de rauwe actietaferelen en de romantische escapes, doen vermoeden dat er meer aan de hand is, en dat deze film verschilt van de andere doorsnee Aziatische gevechtfilms.
Het scenario flirt en ‘leent’ elementen van tal van andere films en cineasten. Woo heeft bijvoorbeeld altijd bewondering gehad voor filmmakers als Jean-Pierre Melville en Martin Scorsese. Maar zijn met bloed overgoten film moet het vooral hebben van Michael Cimino’s “The Deer Hunter” over de Vietnam-oorlog en de historische opstand op het Tienanmen-plein. Woo toont dat oorlog en geweld geen plezierreisjes zijn en dat het dat ook nooit zal worden. Het laat diepe littekens achter.
Deze semi-autobiografische “Bullet In The Head” zal bij de regisseur altijd een wrange nasmaak achterlaten. Misnoegd over de slechte ontvangst, voelde John Woo zich leeg en opgebrand. De film is zowat Woo’s persoonlijke “Apocalypse Now”, want Francis Ford Coppola zat na zijn oorlogsdrama financieel en emotioneel ook aan de grond. Het zou één van de redenen zijn waarom Woo later de overstap waagde naar Hollywood waar hij ons, na enkele miskleunen zoals “Hard Target” en “Broken Arrow”, aangenaam verraste met “Face Off”.
Op het vlak van de DVD-uitgave mocht het alvast beter. Veel meer dan enkele foto’s, de trailer en wat (weliswaar interessante) achtergrondinformatie staat er niet op het schijfje. Het is niet een van Woo’s beste films, maar voor de fans toch wel eentje om op DVD te hebben. Bijzonder jammer is wel dat het geluid op het einde van de film niet langer synchroon loopt met het beeld. Vreemd toch voor een film die digitaal werd gerestaureerd. En we waren net gewend aan de aparte geluidseffecten.
DVD-informatie:
- Beeld: Widescreen
- Geluid: Dolby Digital
- Speelduur: 131 minuten
- Ondertiteling: Nederlands
- Vanaf 16 jaar
- Verdeler: World Wide Cinema
extra’s: *
- About the film
- Trailer
- 8 foto’s