Tobias (Ivan Franek) heeft geen makkelijk leven. Hij komt uit een naamloos dorp uit een al even onbelangrijk land. Trauma’s uit zijn kindertijd blijven hem achtervolgen. Zijn moeder probeerde de eindjes aan elkaar te knopen door zichzelf te verkopen aan de mannen in het dorp. Een van die mannen is Tobias’ leraar. Die wil de jongen naar een internaat sturen waar hij dokter of advocaat kan worden. Alleen heeft Tobias het niet zo begrepen, zeker niet wanneer hij beseft dat de leraar eigenlijk zijn vader is. Er hangt bloed aan Tobias’ handen waardoor de jongen wegvlucht.
20 jaar later werkt hij onder een andere naam in een Zwitserse horlogefabriek. Zijn aandacht wordt afgeleid door de wind die buiten de fabrieksmuren waait. Een vrouwelijke collega, die een oogje op hem heeft, merkt op dat ze hem nog nooit heeft zien lachen. Tobias heeft geen tijd om te lachen, hij denkt na. Hij denkt aan Line. Het enige meisje waar hij echt van houdt. Op een dag wordt hij wakker geschud als een vrouw (Barbara Lukesová) op zijn bus stapt die sprekend lijkt op zijn toenmalig klasgenootje Line.
Iedereen heeft zo momenten waar je beseft dat het leven vreemde bochten maakt. Mensen komen en verdwijnen uit je leven, en kruisen dan plots weer je pad. Sommige van die personen zie je liever niet terug. Bij anderen vraag je je af waarom het zolang heeft geduurd. Silvio Soldini legt in zijn film, gebaseerd op Agota Kristofs boek “Gisteren”, op een subtiele, maar soms pijnlijke manier de routine bloot waar we vaak in vastgeroest zijn. Verder heeft hij aandacht voor vluchtige relaties die louter een fysische invulling krijgen en de immigratie die veelal een ander nefast iets vervangt.
De extra's:
- Trailers