In de film “C.R.A.Z.Y.” (2005) draait het allemaal rond Zach. Kort na zijn geboorte overleefde hij een ongeluk. Zijn moeder denkt sindsdien dat haar zoon een speciale jongen is. Ze is er van overtuigd dat hij superkrachten heeft. Als hij aan mensen denkt, dan kan hij hen genezen. Het bestaan van de jongen met deze gave doet al snel de ronde, en doet de telefoon meermaals rinkelen. Zelf gelooft Zach er niet veel van. Zijn vier broers en hun vader ook niet. Die broers en vader leven in hun eigen wereld van sport, wetenschap, drugs en muziek. Zo belandt hun vader steeds in de zevende hemel als hij de nummers hoort van Patsy Cline. Bij elke kerstviering zingt hij uit volle borst “Emmenez Moi” van Charles Aznavour.
Maar terug naar Zach, want de jongeman zoekt zichzelf en zijn weg in het leven. Die weg is gevuld met muziek, vriendschappen, sigaretten, haarkapsels, religie, meisjes én jongens.
Met “C.R.A.Z.Y.” zorgt regisseur Jean-Marc Vallée voor een leuke en onderhoudende ‘coming-out’-film. De spitsvondige dialogen, bedenkingen en situaties zorgen voor een boeiende ontdekkingstocht. Het feit dat Zach worstelt met zijn identiteit en seksualiteit krijgt echter geen allesbepalende plaats in het verhaal. Het gaat in de eerste plaats over volwassen worden. Zijn geaardheid is gewoon een deel van hem, al wil hij dat niet met zoveel woorden zeggen laat staan aanvaarden. De jonge Marc-Andre Grondin speelt met veel charsima de rol van Zach. Hij is een jongeman vol emoties, sensaties, een heleboel gevoelens en vooral heel veel echtheid en oprechtheid. Gedurende zijn jeugdjaren zoekt Zach steeds de goedkeuring van zijn vader, de man die hij aanvankelijk adoreert als zijn held maar waartegen hij zoals elke andere (on)gezonde puber rebelleert.
Deze film heeft Jean-Marc Vallée tien jaar van zijn leven gekost. Kostelijk was ook de muzikale omkadering. Zo heeft hij ongeveer 600.000 dollar moeten neertellen voor het gebruik van de muziek. Een investering die opbrengt, want zonder de songs zou de prent minder charme, kleur en uitstraling bevatten. De songs weerspiegelen hoe de personages zich binnenin voelen. Kijk maar naar Zach’s vertolking van David Bowie’s “Space Oddity". Als hij geen “fifi” mag zijn, dan wordt hij maar een rocker. De uiteindelijke boodschap bij dit alles, is dat Zach gewoon zichzelf wil zijn, zoals iedereen.
De extra’s:
- Trailer
- Making of (41 min.)