Martin Scorsese maakt het mij de afgelopen weken niet makkelijk. Want zowel “Casino” (1995) als “The Aviator” (2004) verschenen op dvd. Die laatste moest hem eindelijk die Oscar opleveren van beste regisseur, ware het niet dat ene Clint Eastwood ermee ging lopen dankzij zijn “Million Dollar Baby” (2004). Deze recensie gaat echter niet over “The Aviator” (daar lees je meer over in een andere recensie) maar over “Casino”. Dat is een superlang epos (drie uur is lang voor iemand die geen fan is van maffiafilms) waarin Robert De Niro waakt over zijn geld, zijn vrouw, zijn nageslacht en zijn eigen leven.
Sam 'Ace' Rothstein (Robert De Niro) goochelt met cijfers. Hij wordt opgemerkt door de maffia en krijgt de zakelijke leiding van hun casino in de lichtstad bij uitstek Las Vegas. Het leven lacht hem dus toe. Iemand die hem ook toelacht en bij hem een blijvende indruk achterlaat is Ginger (Sharon Stone). Een glimlach die hem later een pak centen kost. Nog meer geld verliest hij door de komst van Nicky Santoro (Joe Pesci). Sam en Nicky kennen elkaar uit een vorig leven. Nicky heeft last van een temperament en hecht weinig belang aan het leven van iemand anders. Zijn komst is nefast voor Sam’s reputatie en voor anderen in zijn omgeving.
Deze onrechtstreekse sequel op “Goodfellas” (1990) gaat over hoe eigenaars geen graten zien in het witwassen van hun eigen geld. Maar als je met je vingers aan dat geld komt, dan ben je ze gegarandeerd kwijt. De maffia was begrijpelijk dan ook geen vragende partij voor het maken deze film. Niemand heeft graag dat hun bepaalde manier van zaken doen op een reuzenscherm wordt geprojecteerd. Pas nadat de roddelpers de naam van Robert De Niro liet vallen gingen de deuren open die schrijver Nicholas Pileggie (“Goodfellas”) voordien nog tegen zijn neus kreeg.
Door de vroegere samenwerking was deze film zowel voor Scorsese als voor De Niro haast een wandel in het park. De twee kennen elkaar door en door. Ze weten hoe de andere denkt en hoe ze samen het beste uit zichzelf en uit de andere kunnen halen. Aan de casting van Sharon Stone hangt een leuk verhaal. Bij twee audities kwam Scorsese niet opdagen. Stone weigerde in te gaan op een derde uitnodiging omdat ze op dat moment aan het eten was in een Italiaans restaurant. Enige tijd later stond Scorsese dan maar aan haar tafel. Het navertellen van dit verhaal en de filmervaring zelf is voor Stone nog steeds een emotionele gebeurtenis. Een traan wegpinken zat er voor mij niet in. Ik heb wel een oogje dichtgeknepen bij de ondervragingstechnieken van Nicky Santoro.
De extra’s:
- Audio commentaar Martin Scorsese, Nicholas Pileggi & Sharon Stone
- The Story
- The Cast And The Characters
- The Look
- After The Filming
- Deleted Scenes
- Vegas & the Mob
- History Alive: True Crime Authors