Al jaren vraag ik me af waarom ik weinig moet hebben van Sean Penn. Ik moet me iedere keer echt verplichten of motiveren als hij een nieuwe film uit heeft. En dan moet je weten dat ik bijna van elke film hou waarin hij speelt. Ik denk dan aan “I Am Sam” (2001), “Dead Man Walking” (1995) en “The Interpreter” (2005). Het is recent dat ik de reden van mijn misprijzen heb achterhaald, en dat is de film “Casualties Of War” (1989). In deze oorlogsfilm van Brian De Palma speelt hij zo een hatelijke figuur dat ik de acteur sindsdien vereenzelvig met dat personage. Het herbekijken van de film op dvd is dus een hele opgave geweest. De extra’s op deze speciale editie zijn in aantal mager, maar de inhoud is wel dik in orde.
“Casualties Of War” (1989) is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. In 1969 verscheen een krantenartikel in The New Yorker” over soldaten die een vrouw hadden ontvoerd, verkracht en vermoord. Een jaar later verscheen er de gelijknamige Duitse verfilming, maar die was vooral anti-Amerikaans getint en werd daardoor uit vele zalen geweerd. Zelf heeft Brian De Palma die film nooit gezien. In de versie van De Palma bevindt soldaat Eriksson (Michael J. Fox) zich midden in vijandelijk gebied. Hij heeft tijdens zijn verblijf al wrede dingen gezien. Zijn makkers gaan echter een stap te ver. Hij is de enige die weerstand biedt tegen sergeant Tony Meserve (Sean Penn) en zijn kompanen. Dat breekt hem zuur op want plots worden de vrienden die hem moeten beschermen zijn vijanden.
Michael J. Fox lijkt een onlogische keuze voor een oorlogsfilm. Maar zonder hem zou de film er nooit gekomen zijn. Volgens De Palma belichaamt hij de Amerikaanse onschuld ondanks dat hij eigenlijk een Canadees is. De acteur moet vooral zorgen dat het publiek zich met zijn personage kan identificeren, en dat lukt hem zeker. Je moet zelf niemand neerschieten om te weten hoe het aanvoelt. Verder is het belangrijk dat je net zoals hem een idee krijgt van hoe soldaten met elkaar omgaan, hun verhalen, en vooral dat iemand zoals Eriksson een keuze maakt ongeacht de zware gevolgen van die keuze.
Fox wilde na de tv-reeks “Family Ties” eindelijk gewaardeerd worden als een ernstige acteur. Hij was overweldigd door het scenario en door een mogelijke samenwerking met Sean Penn. Aan die samenwerking met Penn houdt Fox echter geen hechte vriendschap over. Hij schreef Penn een briefje waarop staat dat werken met hem geen genoegen was maar een voorrecht. Waarvoor Penn hem oprecht bedankte. Bij het zien van de film wist Fox dat dit geen kassucces zou worden. Want dit is geen datemovie. Bovendien verscheen gelijktijdig de komedie “Honey, I Shrunk The Kids” in de zalen. Die werd bestempeld als dé familiefilm terwijl het oorlogsdrama de stempel van gruwelijk meekreeg.
De Vietnamoorlog is zoals elke andere oorlog op meerdere vlakken een vuile oorlog geweest. De politieke carrière van verschillende Amerikaanse presidenten sneuvelde erdoor. En dan hebben we het nog niet over het ontelbaar aantal soldaten en onschuldige slachtoffers die aan beide kanten zijn gevallen. In de film vertelt een van de personages dat als je Vietnam overleeft dat je dan onsterfelijk bent. Als je deze film overleeft, dan ben je dat evengoed. Fox vertelt nog dat ondanks de gruwel de film iets moois omvat. Je ziet de soldatencultuur van samenleven, beleven en overleven. De soldaten worden niet flatterend afgebeeld maar ze worden ook niet veralgemeend. Het gaat voor De Palma om wat de jongens meemaken in dit hopeloos moeras, in dat land van jungles waarin elke soldaat zijn eigen jungle moet overwinnen en overleven. Een film met inhoud dus, alleen hopen dat ik nu opnieuw geen degout krijg van Sean Penn.
De extra’s:
- Documentaire Eriksson’s War (18 min)
- Making of (30 min.)
- Filmografiëen van de regisseur
- Filmographiëen van de acteurs
- Interviews