Lieven Tavernier, klinkt misschien meer voor de generatie van onze ouders, maar niet voor wie van onvervalste levenskunst houdt. Lieven Tavernier is daar in al zijn bescheidenheid een zeer goed voorbeeld van. Hij schreef enkele hits van kleinkunstzanger Jan De Wilde, zoals “De fanfare van honger en dorst” – een klassieker aan menig kampvuur - en “De eerste sneeuw”.
Het heeft hem er lang van weerhouden om zelf op te treden. Mede omdat hij altijd de vraag kreeg waarom hij steeds de nummers van Jan De Wilde speelde. Maar enkele jongere muzikanten hebben hem dan gelukkig toch kunnen overtuigen om samen nummers te maken en op te treden. Zij het nog steeds met een grote bescheidenheid.
Lieven Tavernier is in de eerste plaats een zeer getalenteerd liedjesschrijver. Zijn songs zijn kleine levensverhalen, tijdsdocumenten van wat rondom ons gebeurt. “De frieten van Helga” zullen dankzij hem altijd gemeengoed blijven.
Zelf vindt hij zich niet zo’n groot muzikant, beweert slechts 3 gitaarakkoorden te kennen... Maar hij kan zich wel vinden in “Het Gespuis” met o.a. Derek en Bruno Deneckere. Voor Lieven Tavernier een gezegende formatie, omdat niet alle aandacht naar hem gaat. Al die heisa rond een nieuwe CD en zo, vindt hij trouwens toch wat te veel. Hij doet er dan ook wel een tijdje over om een nieuwe CD uit te brengen.
Gelukkig viel het deze keer mee. Op de vorige CD “Ilja” hebben we 8 jaar moeten wachten. Op deze CD “Niet voorbij” slechts 3 jaar. Het is een heel intiem tijdsdocument geworden, “herfstig” noemen ze hem. Het mooie is dat hij licht melancholisch is zonder pathetisch te worden. Het gaat over de kleine dingen van het leven: herinneringen aan een verloren gegane geliefde, wandelen aan zee, dagdromen, wind en sneeuw,... De teksten zijn erg mooi, bijna gedichten op muziek :
“Ze kijkt naar mij, ze ziet me niet : het sneeuwt in haar hoofd.
Ze zegt me dat ze vlinders ruikt, kan ik dat ook niet?”
En dan die zachte, bijna vertellende stem van Lieven Tavernier. Ik hou enorm van zijn stemtimbre. Ook helemaal zoals hij is: bescheiden en zacht, maar met een glimlach die erdoor komt piepen. Om ’s avonds bij de stoof gezellig bij weg te smelten...
De muzikanten die hem begeleiden, Nils De Caster op lap steel guitar en mandoline en Yves Meersschaert op piano, keyboards en accordeon, vullen het timbre van de songs heel mooi aan. Met hun arrangementen geven ze de nummers een enorme warmte mee. Dat ligt niet alleen aan de mooie klanken van hun instrumenten, maar ook aan de melodieën die soms wat klassiek aandoen en dan weer heel jazzy kunnen zijn. Zoals het bisnummer – een jamversie van “De eerste sneeuw”. De versie van Jan De Wilde was ik onmiddellijk vergeten! Maar dat nummer staat niet op de CD. Je zal dus zelf eens moeten gaan kijken.
Op www.lieventavernier.be vind je de agenda terug. Ze spelen nog in enkele zaaltjes in Vlaanderen – hopelijk allemaal even gezellig als De Rode Pomp –en zijn alvast op 14 mei in de Fnac en op 5 juni in De Centrale in Gent te zien.
En uiteraard kan je ook de CD kopen, na het concert of gewoon in de winkel.