Quentin Conners (Jason Statham) wordt op non-actief gezet door een verkeerd afgelopen autoachtervolging. De dader én de bestuurster van de wagen lieten immers het leven. Toeval wil dat het slachtoffer de dochter is van een hooggeplaatste politieke figuur. Die wil natuurlijk dat Conners boet voor zijn fout. Maar de politieagent wordt opgeroepen door zijn overste. Een bankovervaller (Wesley Snipes) wil enkel en alleen met Conners onderhandelen over het vrijlaten van de gijzelaars en zijn eventuele overgave. Shane Dekker (Ryan Phillipe) huppelt achter Connors aan en moet inschattingsfouten van zijn nieuwe partner rapporteren. Het is het begin van een kat-en-muis-spel. In die chaos zit er echter een patroon dat naar de oplossing van dit hele verhaal leidt.
Regisseur Tony Giglio (“In Enemy Hands”) heeft in het verleden nog geen brokken gemaakt, en doet dat met deze film ook niet. Het is een verdienstelijke poging maar meer dan een vrijdag of zaterdagavond vulling is het niet geworden. Centraal gegeven is niet de bankoverval of de achterliggende reden, maar wel de chaostheorie. Los van elkaar staande gebeurtenissen zouden mits wat denkwerk toch naar een samenhangend geheel moeten leiden. En het zijn die puzzelstukjes die onze hoofdrolspelers moeten vinden en in elkaar passen. Zoiets als het einde leidt naar het begin en het begin naar het einde, en ondertussen gebeurt er nog van alles en nog wat in het midden. Het klinkt ingewikkeld maar dat is de film zeker niet. En dat is net de zwakte van “Chaos”.
De film heeft veel weg van “Inside Man” door Spike Lee. Daarin palmt Clive Owen een bank in, en moet Denzel Washington met de hulp van Jodie Foster hem er terug uitkrijgen. Maar Giglio is verre van Lee. Het grote verschil tussen beide films is dan toch zeker de cast, want Wesley Snipes is geen Clive Owen, Jason Statham geen Denzel én Ryan Phillippe absoluut geen Jodie. Die Jason Statham breekt meer en meer door als man in de straat die er graag op los mept. Hij vervangt Stallone, Schwarzenegger en Van Damme, de krachtpatsers van weleer. Maar echt overtuigen heeft de man als acteur nog niet kunnen doen. Zijn films zoals “The Transporter” en sequel, “Revolver” en “Cellular” waren alvast geen artistieke hoogvliegers. Misschien kan hij het tij doen keren met “Roque” waarin hij speelt naast Jet Li. Ook de carrière van Wesley Snipes kan dringend een boost gebruiken, en liefst dan niet met een vierde “Blade”-film. Tenslotte heeft Ryan Phillippe nog meer reden om jaloers te zijn op zijn vrouwe Reese Witherspoon, want zij schudt wél dat stigma van domme blonde van haar af. Vermoedelijk is Philippe daarom gaan aankloppen bij Clint Eastwood voor een rol in “Flags Of Our Father”, want Clint is de laatste jaren altijd wel goed voor een Oscar of twee, drie.
Tot slot vertellen de extra’s nu niet meteen echt iets meer over de film zelf. De documentaire is goed voor iemand die houdt van reality shows waarbij we het ‘echte’ leven van politiemensen op de voet volgen.
De extra’s:
Kijk mee over de schouders van de politie. Kijk mee hoe de FBI terroristen & criminelen aanpakt. (100 min.)