En zie Daredevil is geboren. Het is bewonderingwaardig hoe regisseur Mark Steven Johnson al sinds zijn veertiende levensjaar ervan droomde om zijn stripheld te verfilmen. Maar dromen is één ding. Het effectief ook doen is iets compleet anders. Je mag dan nog zo een grote fan zijn van iets, wat uiteindelijk voor de grote studiobazen telt, is de opbrengst. Onze Amerikaanse bioscoopbezoekers katapulteerde de film naar de nummer 1 in de box office. Waarom, is ons na het zien van de film een compleet raadsel. Ondanks Johnsons inzet en motivatie is “Daredevil” een draak van een film geworden. Wie nog enigszins hiervan kan genieten zijn niet veeleisende tieners en liefhebbers van lederen outfits, al is het helemaal geen echt leder. Een sequel hoeft NIET. We kunnen het niet sterk genoeg benadrukken.
Het hoofdpersonage Matthew Murdock (Ben Affleck) verliest op jonge leeftijd het gebruik van zijn visuele zintuig. Dat verlies compenseert hij door een abnormaal sterke ontwikkeling van zijn gehoor. In een massa van duizenden geluiden kan hij perfect via zijn shadow world het vallen van een naald isoleren, lokaliseren en horen vallen. Wat Matthew van zijn vader heeft geleerd is als je nergens bang van bent, dan kun je alles. Een raad die hij nooit zal vergeten. Overdag stopt advocaat Matthew criminelen achter de tralies. Degene die door de mazen van het net glippen, krijgen ’s nachts een bezoekje van zijn alter ego Daredevil. Zijn tegenstanders Bullseye (Colin Farrell) en Kingpin (Michael Clarke Duncan) moeten achterhalen hoe je iemand kunt verslaan die van niets of niemand bang is.
De filosofie van onze held is dat de justitie soms blind is, maar dat de waarheid wel gehoord kan worden. De waarheid over deze film is dat het een pover stukje cinema is. Het aantal continuïteitsfouten, zwakke dialogen, belachelijke actiescènes, povere montage en debiele personages zijn niet bij te houden. Het is bovendien nog straffer als je dan ziet hoe die zaken toch besproken worden in de making of. De speciale effecten laten het meer dan eens compleet afweten. Hell’s Kitchen wordt ook haast krampachtig voorgesteld als een territorium waarin Batman zou zegevieren in plaats van Daredevil. Originaliteit is ver te zoeken. Mooi is wel de blauwe inkleding van de shadow world. In die wereld kan Daredevil bijvoorbeeld, met de hulp van regendruppels, toch de natuurlijke schoonheid van Elektra (Jennifer Garner) bewonderen.
Naast de gaten in de plot is er nog een ander groot struikelblok: de cast. Ben Affleck (“Armageddon) heeft als Daredevil evenveel charisma als boer Charel in een aflevering van Jambers. Colin Farrell (“The Recruit”) mag dan wel de nieuwe wonderboy zijn van Hollywood, hier is hij meer de harlekijn. En de reus Michael Clarke Duncan heeft sinds het prachtige “The Green Mile” enkel nog leeghoofden vertolkt. De enige die wat weerwerk kan bieden in al dit testosteron nonsens is Jennifer Garner (van de tv-reeks“Alias” en “Catch Me If You Can”). Haar grote moment is op de begrafenis, in de regen, als Affleck haar bekijkt. Op de achtergrond weerklinkt het prachtige nummer “My Immortal” van Evanescence (die groep van de hit “Bring Me To Life”). Garner is een grote actrice in wording. Als ze voor het betere werk kiest tenminste. Wie toch van deze film kan genieten zal dat ongetwijfeld ook doen met al de extra's.
dvd-informatie:
- Beeld: widescreen
- Geluid: dolby digital
- Ondertiteling: Engels, Nederlands, Hongaars, Tsjechisch, Bulgaars, Fins, Hebreeuws
- Speelduur: 98 minuten
- Vanaf 12 jaar
extra’s:**
- Audio commentaar van regisseur en acteurs
- Trivia track
- Beyond Hell’s Kitchen: Making Of “Daredevil” (60 min.)
- Daredevil HBO first look special
- Featurette Kingpin (2 min.)
- Moving through space: a day with Tom Sullivan
- Screentest Jennifer Garner (2,30 min.)
- Men Without Fear: creating “Daredevil” (60 min.)
- Shadow World Tour
- Modeling Sheets
- Multi-angle dailies
- Photo gallery
- Videoclip The Calling “For You”
- Videoclip Evanescence “Bring Me To Life”
- Videoclip Fuel “Won’t Back Down”
- Teaser
- 2 Trailers