Het vredesproces rond de oorlog in Kosovo, Servië en Bosnië-Herzogovina is er één van lange adem. Amerikaanse mariniers moeten vanop een vliegdekschip in de Adriatische Zee waken dat de wapenstilstand wordt gerespecteerd. Heel veel actie zien de manschappen niet, en dat is niet naar de zin van F-18 piloot Chris Burnett (Owen Wilson). Hij zou veel liever vliegen voor een man als Bill Gates, omdat die meer geld heeft dan het hele land Peru. Of een job als piloot voor muzikanten ziet hij ook wel zitten. Met hem in de cockpit zouden er minder artiesten neerstorten.
Burnett heeft zijn ontslagbrief geschreven en aan admiraal Reigart (Gene Hackman) bezorgd. Over twee weken mag Burnett zijn koffers pakken. Op kerstdag, de enige dag waar ze eindelijk eens goed eten krijgen, maakt hij en zijn co-piloot Stackhouse nog een routine-verkenningsvlucht. Alleen wijken ze af van de vastgelegde vliegroute. In een zogezegd verlaten zone heerst er bijzonder veel activiteit. Ze maken foto’s van een hele troep soldaten die dingen doen die het daglicht en de rest van de wereld niet mogen zien. Prompt worden er een stel raketten op de F-18 afgevuurd. De twee storten neer in vijandig gebied. Ze moeten kogels en bommen ontwijken om te overleven. Admiraal Reigart staat voor een moeilijke beslissing. Is het redden van zijn manschappen meer waard dan een vredesverdrag en duizenden bijkomende onschuldige slachtoffers?
Visueel zit “Behind Enemy Lines” bijzonder goed in elkaar. De meerderheid van de prent werd met de vrije hand gefilmd, vandaar de hyperkinetische beelden. Ook de montage door Paul Martin Smith verloopt aan een supersnel tempo. Maar de freeze frames en slow motions, hoe mooi ze ook zijn, kunnen de vele hiaten in de continuïteit en de verhaallijn niet verbergen. Veel hebben Owen Wilson en Gene Hackman niet om handen. Vooral het personage van Wilson is nu éénmaal noodzakelijk als schietschijf voor zijn tegenspeelsters. Regisseur John Moore levert zo slechts een middelmatige en inhoudsloze prent af.
De extra’s op de DVD zijn best te pruimen. De vijf minuten durende featurette valt een beetje mager uit, maar dat wordt gecompenseerd door zeven extended en deleted scenes, met of zonder commentaar van de regisseur en monteur. Het blijkt vooral dat er geknipt werd om het gewelddadige karakter te temperen. Zo sneuvelden tal van bloederige shots tijdens het gevecht tussen Burnett en de sluipschutter. Ook de “pre-vis ejection sequence” waarin stukjes film wordt afgewisseld met het storyboard is de moeite waard. Alleen missen de trailer van de film, wat toch als standaard op een DVD moet staan.
De film kan je huren in de Standing Videotheek.