picture of Film: ‘About A Boy’


Het leven van een vrijgezel is grotendeels de hemel op aarde. Je bent van weinig of niemand afhankelijk en je kan lekker je zin doen. Toch is het opletten geblazen. Je moet immers zorgen dat jouw territorium niet wordt ingepalmd door mensen die het goed menen of denken dat ze het beter kunnen. De theorie van Will Freeman (Hugh Grant) is dat het leven opgedeeld kan worden in eenheden van 30 minuten. Zo besteedt hij 2 eenheden aan televisiekijken, 4 aan een afspraakje en langdurige relaties zijn uit den boze. Controle over zijn leven, dat is wat Will nastreeft.

Het leven van deze vastgeroeste vrijgezel, die kan teren op royalties omdat zijn vader succesvolle liederen componeerde, wordt zoals te verwachten was overhoop gegooid. Will ontmoet Marcus, de 12-jarige zoon van een vriendin. Beetje bij beetje kruipt Will uit zijn ivoren toren en laat Marcus zien dat hij meer is dan de nerd waarvoor iedereen hem aanschouwt. Het vertaalt zich in een oprechte en grappige vriendschap waarbij de twee elkaar leren hoe ze moeten omgaan met volwassenheid.

Het is zowel een schok als een verademing dat deze film werd ingeblikt door Paul en Chris Weitz. Deze heren waren immers verantwoordelijk voor ‘American Pie’ en ‘Down To Earth’. Vergeet die films (en liefst voorgoed), want ‘About A Boy’ is oprecht en slim gemaakt. Peter Gedges en de broers Weitz hebben met bravoure het boek van Nick Hornby verfilmd. Je voelt het misschien van ver aankomen dat Will en Marcus het met elkaar zullen vinden, maar het scenario vermijdt alle clichés. De klemtoon ligt niet zozeer op wat er gebeurt, maar eerder op wat er wordt verteld én wat niet. Er is prima acteerwerk van de jonge Nicholas Hoult en Toni Collette (‘The Sixth Sense’) als diens geflipte moeder. Hugh Grant is na ‘Bridget Jones’s Diary’ opnieuw in goede doen. Let ook even op de soundtrack, want die werd speciaal gecomponeerd door Badly Drawn Boy. Voor elke scène maakte hij een passend nummer zoals het leuke ‘Something To Talk About’.

Het kan een troost zijn dat de meerderheid van de nieuwe filmmakers eerst een stel idiote prenten moet maken om daarna verrassend uit de hoek te komen met iets subliems als deze ‘About A Boy’.