Iedereen heeft wel één of ander idool. Het maakt niet uit of het nu een voetballer, een presentator of zelfs Eddy Wally is (alhoewel). Zo is het ook gesteld met wereldberoemde acteurs en actrices. Tegen beter weten in, kijken wij naar hen op alsof ze een halfgod zijn. Het leven van een ster is echter niet altijd gevuld met rozengeur en maneschijn. Dat is tenminste wat de makers van ‘America’s Sweethearts’ ons willen doen geloven.
De titel verwijst naar Eddie Thomas en Gwen Harrison (John Cusack en Catherine Zeta-Jones). Zij zijn hét lievelingskoppel bij uitstek in Hollywood. De vergelijking met Tom Cruise en Nicole Kidman is vlug gemaakt, tenminste voordat Cruise besliste om zijn echtgenote in te ruilen voor Penelope Cruz. Het liefdespaar van ‘America’s Sweethearts’ heeft een film gemaakt. Dat is natuurlijk groot nieuws. Er is echter een probleem. Het koppel is uit elkaar.
Breuken en echtscheidingen zijn niet zo ongewoon, maar als het in Hollywood gebeurt dan weet de hele wereld het. De breuk zou wel eens voor heel wat negatieve publiciteit kunnen zorgen voor hun laatste film. Daarbovenop komt nog dat de regisseur Hal Weidmann (Christopher Walken) de film aan niemand wil tonen vóór de grote première.
De opdracht van de promotieverantwoordelijke Lee Phillips (Billy Crystal) is dan ook de geruchtenmolen te starten dat de film een blockbuster in wording is. Hij moet ook het koppel opnieuw bij elkaar brengen in het kader van die promotie. Hij krijgt daarbij de hulp van Kiki (rol van Julia Roberts), de zus van Gwen. Klein detail is dat Kiki zelf verliefd is op Eddie.
‘America’s Sweethearts’ is een heel leuke romantische komedie. Het feit dat het zich allemaal achter de schermen van de glamour en de glitter afspeelt, maakt deze film bijzonder aantrekkelijk. De film werd geschreven door Billy Crystal en Peter Tolan. De regie was in handen van Joe Roth. In een vorig leven was hij de grote baas van Disney. De film wordt verdeeld door Columbia Pictures-studio. Enige tijd terug raakte bekend dat deze studio citaten van onbestaande critici op filmposters plaatste en dat ze eigen werknemers gebruikten in reaction spots. Met dit alles in het achterhoofd, heb je al gauw een andere kijk op de hele film.