De film begint veelbelovend. Broer en zus Dary (Justin Long) en Trish (Gina Philips) beginnen aan een welverdiende vakantie. Op weg naar huis wordt hun auto bijna van de baan gereden door een truck. Even later zien de twee de truck staan bij een kerk. Een onbekende man, gekleed in een lange mantel, sleurt met enkele lichamen en dumpt die in een afvoerbuis. De man heeft Trish en Dary opgemerkt en hij zet de achtervolging in. Wat volgt kan iedereen wel raden.
‘Jeepers Creepers’ zit aanvankelijk redelijk goed in elkaar. De eerste dertig minuten van de prent bevat voldoende spannende en bange momenten. De film verzwakt wanneer ons wordt verteld over de motivaties en de achtergrond van het iets of iemand die de moorden pleegt. Aan de ene kant moeten die dingen verteld worden, maar het laat ons een beetje koud. De uitleg is niet altijd even geloofwaardig als die ons wordt voorgesteld. Regisseur Victor Salva (‘Powder’) probeert de boel nog te redden door een schrikwekkende finale, maar de impact gaat verloren door de dode momenten die er aan vooraf gaan.
De clichéingrediënten eigen aan het horrorgenre zijn er natuurlijk ook. We hebben de dolgedraaide moordenaar, slachtoffers vallen met hopen, auto’s willen niet starten, vrouwen krijsen het uit van de schrik en personages doen voordurend de verkeerde dingen en lopen telkens weer de verkeerde richting uit. Kijken die dan nooit naar horrorfilms? We vermoeden van wel, want af en toe zijn er enkele weinig originele inside jokes. “Do you think it’s dead,” vraagt de ene. “They never are.” Hallo! Dat grapje kennen we al langer dan vandaag. De adrenaline zal misschien aan de basis liggen van deze stommiteiten.
Al bij al is deze ‘Jeepers Creepers’ best genietbaar, zeker voor de fans van het genre. We willen niemand teleurstellen, maar dit soort van films heeft zijn tijd gehad. Misschien dat het opnieuw werkt binnen een jaar of tien. Ondanks wat de titel laat vermoeden, hebben we er geen koude rillingen aan overgehouden en op geplande sequel zitten we zeker niet te wachten.