Enkele weken terug heb ik nog eens ‘Lost Highway’ op televisie gezien. Ik weet nu nog altijd niet hoe die film precies in elkaar zit. Ik vreesde dan ook dat ik nog minder zou fronsen tijdens en na het zien van ‘Mulholland Drive’. Mijn voorspelling is uitgekomen. Niet dat dit noodzakelijk een slechte zaak moet zijn. David Lynch staat gekend als een regisseur van bijzonder ingewikkelde televisieseries zoals Twin Peaks en nog meer bizarre films.
De film begint met een ongeluk. De enige overlevende is een vrouw (Laura Harring). Zij leidt als gevolg van het ongeluk aan geheugenverlies. Ze weet niet meer wie ze is, hoe ze daar is terechtgekomen, enz... Ze komt uiteindelijk terecht bij een andere vrouw, Betty (Naomi Watts). De twee vrouwen gaan samen uitzoeken wat er nu precies gebeurd is. En datgene blijkt voor beiden al even onbegrijpelijk te zijn als voor de kijker.
'Mulholland Drive' wordt opnieuw gebracht volgens het concept van geheimzin-nigheid, mysterieuze personages, donkere en verlaten ruimtes en onverklaarbare verdwijningen én verschijningen. We willen niet te veel vertellen, omdat we anders het kijkplezier een beetje ontnemen. Het is een film waaraan je meerdere interpretaties kan geven, omdat de film zo rijk is aan materiaal. Bij de aftiteling kan het dan ook niet laten om jezelf de vraag te stellen of je nu eigenlijk alles wel hebt begrepen en dat maakt een film des te boeiender.
Oorspronkelijk wou David Lynch van 'Mulholland Drive' een televisieserie
maken, maar de televisiezender ABC zag dat op het laatste moment niet zitten. De pilootaflevering had iets teveel geld gekost en was wat te vernieuwend. Totaal misnoegd besloot Lynch zijn scenario dan maar in een filmscript om te toveren. Het resultaat is meer dan verbluffend. Opvallend is ook dat Lynch heeft gewerkt met zo goed als onbekende acteurs en we zien graag nieuw talent aan het werk, omdat het onbekende gezichten zijn en dat geeft een grotere geloofwaardigheid aan de vertolkingen en de film in zijn geheel.