Johnny Depp, de acteur met de eeuwige look van een 20-jarige, haalt het kind in zich boven. Hij speelt de geestelijke vader van Peter Pan in “Finding Neverland”. De film vertelt het ontstaan van de vliegende jongen die nooit groot wilt worden. Je weet het misschien niet maar we hebben even moet wachten op “Finding Neverland”: de release van de film werd immers uitgesteld omdat Columbia Pictures, de eigenaar van de rechten op het verhaal, geen directe concurrentie aanvaardde met hun “Peter Pan”-film uit 2003. Het wachten wordt echter beloond want dit is een betoverend sprookje geworden.
James Matthew Barrie (Johnny Depp) zit met zijn handen in het haar. Zijn laatste toneelstuk werd onthaald op heel wat gekuch en gegeeuw van het publiek. Zijn volgende stuk moet dus succesvol zijn, anders verliest hij de steun van zijn mecenas Charles Frohman (Dustin Hoffman). James zoekt inspiratie in het park waar hij Sylvia Llewelyn Davies (Kate Winslet) en haar vier zonen ontmoet. Ze spenderen heel wat tijd bij elkaar. James herontdekt het kind in zichzelf. Ze worden zijn muze voor een sprookjesverhaal over jongens, elfen en een gevaarlijke kapitein. Het herontdekken van het kind in zichzelf is iets wat de kleine Peter (Freddie Highmore) ook moet doen. Sinds de dood van zijn vader is Peter op slag volwassen geworden. De jongen heeft zijn zin in het leven en zijn fantasie verloren. Samen met James gaat Peter opzoek naar die fantasie, naar zijn Neverland.
“Finding Neverland” is een hartverwarmende en mooie zoektocht geworden. Het is iets totaal anders van regisseur Marc Forster die Halle Barry aan een Oscar hielp dankzij “Monster’s Ball” (2001). Net zoals Steven Spielberg dat deed met “Hook” (1991) vertelt hij het verhaal vanuit een andere invalshoek. Daardoor heeft het tegelijk is vertrouwelijks en toch vernieuwend maar bovenal blijft het vooral sprookjesachtig. Die verdienste gaat zeker naar de Pool Jan A.P. Kaczmarek. Hij componeert een van de beste scores die ik in lange tijd heb gehoord. De man kreeg er trouwens heel terecht een Oscar voor. Johnny Depp die moet het stellen zonder zo een beeldje maar dat maakt zijn vertolking er niet minder om. De acteur is ondertussen de veertig gepasseerd maar hij blijft een kleine jongen. Een betere rol, buiten die dan van Captain Jack Sparrow, kan ik me niet inbeelden. Trouwens, de kleine innemende Freddie Highmore kan je opnieuw naast Johhny Depp zien in de verfilming van “Charlie and the Chocolate Factory” (2005).
Het is en blijft een sprookje en daardoor neemt het scenario een loopje met de werkelijkheid. Zo leefde Peter’s vader nog tijdens hun eerste ontmoeting met James Barrie. Hij was zelfs aanwezig op de première van het toneelstuk. En in totaal bestond de kroost van Sylvia uit vijf jongens in plaats van vier. Maar die aanpassingen nemen niets weg van het hartverwarmend gevoel dat je krijgt bij het bekijken van de film en het luisteren naar de soundtrack. Een pijnlijker gevoel hield Dustin Hoffman dan weer over aan zijn rol. Tijdens het filmen verloor hij namelijk het topje van een van zijn vingers. Een dag lang stond hij op de set volgespoten met morfine. Hoe de man dat topje is kwijtgeraakt is mij een compleet raadsel, want hij moet geen enkele gevaarlijke stunt uitvoeren. Een mooie troost is dan weer dat alle figuranten langst zijn kant het podium wilde verlaten. Zo konden ze hem de hand schudden. Hmm, misschien wilde een van die figuranten wel ietsje meer dan enkel handjes schudden… . Ietsjes meer dat mocht ook wel op het vlak van extra’s, want wij moeten het stellen zonder enige extra. En dat terwijl op de dvd in andere landen je nog kunt genieten van audio commentaar, weggelaten scènes, outtakes en een aantal featurettes.
De extra’s:
geen