In een ver filmverleden waren gangsters nog echte gangsters. Zo van het soort die jou zonder verpinken overhoop knallen louter en alleen omdat jouw gezicht hen niet bevalt. Zalig toch. Zes van die onvervalste klassiekers zijn nu gebundeld in de dvd-box "Gangsters Collection". Geniet mee met “The Public Enemy” (1931), “Little Caesar” (1931), “The Petrified Forest” (1936), “Angels With Dirty Faces” (1938), “The Roaring Twenties” (1939), en “White Heat” (1949).
Het verhaal van deze klassiekers is zo goed als steeds hetzelfde. Een jonge knul wil het maken in de wereld. Als hem dat niet lukt volgens het pad van de rechtvaardigheid dan gaat hij maar naar de top al schietend en moordend zoals Rico Bandello (Edward G. Robinson) dat doet in “Little Caesar”. “When I get in a tight spot, I shoot my way out of it, why sure. Shoot first and argue afterwards. You know, this game ain't for guys that's soft.” Een ander gevaarlijk wapen is grapefruit. Dat maakt James Cagney duidelijk als Tom Powers in “The Public Enemy”. Alle middelen zijn net zoals in “The Roaring Twenties” goed om je lucratieve handel in illegale dranksmokkel gaande te houden. Die James Cagney lijdt in “White Heat” dan weer aan een serieus moedercomplex als genadeloze gangsterbaas. Wat uiteindelijk niet veel verschilt van zijn uitstekende rol in “Angels With Dirty Faces” waarin hij het aan de stok krijgt met Humphey Bogart. Bogey speelt ook mee in “The Petrified Forest”. Hij deelt daarin het scherm met Bette Davis.
Wat de monsterklassiekers zijn voor Universal, zoveel betekenen deze gangsterfilms voor Warner Bros. De films en de vertolkingen van de acteurs leggen de basis voor het genre en memorabele rollen zoals die van Robert DeNiro als Al Capone in “The Untouchables”. Memorabel dat is tevens de vertolking van James Cagney. Zijn charisma en energie schreeuwen naar erkenning en een kans. Die kans kreeg Cagney dankzij de rol van Tom Powers. Darryl F. Zanuck zag hoe de man veel meer verdiende dan louter een bijrol. Geheel terecht. Zijn vertolking blijft tot op vandaag verbazend. Alleen ziet niet iedereen meteen de waarde in van deze films of de vertolkingen. In die tijd stipuleert de Motion Picture Production Code dat een film op geen enkele manier misdaad mag goedkeuren of verheerlijken. En net dat doet James Cagney in “The Public Enemy”. Ondanks zijn meedogenloosheid hou je van dit personage.
De filmstudio voorziet gelukkig wel een aantal achterpoortjes. Zo is er de aanwezigheid van een oudere broer die wel het rechte pad bewandelt. De prent wordt voorafgegaan door een waarschuwing dat dergelijke figuren en levenswijze bestaan binnen de Amerikaanse samenleving maar dat elke vorm van misdaad uiteindelijk bestraft wordt. Dat is ook zo voor bijvoorbeeld “Little Caesar”. De prent opent met een citaat uit Mattheus waarin staat dat iedereen die het zwaard hanteert ook door het zwaar zal ondergaan. Terwijl misdaad hoogtij viert in het echte leven, moeten gangsterfilms aan geweld en seks inboeten. Wat we in “Angels With Dirty Faces” krijgen is eerder een les in moraliteit dan het harde gangsterleven. Maar dat doet niets af van het kijkplezier. Plezier dat beleef je ook aan de extra’s. Zo krijg je bij elke film uitleg van diverse professoren die hun expertise al te graag vertellen. Verder krijg je ook een overzicht hoe uitgaan in de jaren dertig er uitzag. Naast de hoofdfilm kreeg je immers ook kortfilms, trailers van andere films, cartoons en zelfs nieuwsbulletins. Het is iets anders dan de reclame, het snoepgoed en de frisdrank van vandaag.
De extra’s:
- Making of
- Commentaar door een filmhistoricus
- Leonard Malton presenteert een Warner Night at the Movies
- Kortfilms
- Trailers