Een film over een schilderij. En dan nog een schilderij gemaakt door een Noord-Nederlander. Het spreekt niet direct tot de verbeelding, maar verbeelding is net datgene wat regisseur Peter Webber in overvloed op het scherm loslaat. Zelden kan je naar een film kijken zoals je kijkt naar een schilderij. Prachtige muziek, prachtige fotografie én de prachtige Scarlett Johansson maken van “Girl With A Pearl Earring” een film die haast even mysterieus is als het schilderij zelf en als de glimlach van de Mona Lisa.
De jonge Griet (Scarlett Johansson) wordt voor haar eigen bestwil naar het huis van schilder Johannes Vermeer (Colin Firth) gestuurd. Daar zal ze meehelpen met de kinderen en het huishouden. Vermeer raakt gefascineerd door het meisje. Vooral doordat ze op een zelfde manier naar zijn werk kijkt als hijzelf. Dit meisje heeft passie, interesse, uitstraling, alles wat zijn eigen vrouw (Essie Davis) niet heeft. Opdat Vermeer en zijn gezin kunnen overleven, zijn ze afhankelijk van Van Ruijven (Tom Wilkinson), een mecenas die ook een ongezonde interesse toont in Griet. Van Ruijven vertelt tijdens een diner dat hij een nieuw jong schildertalent heeft ontdekt. De familie vreest voor de centen en de druk op Vermeer neemt toe. Hij moet een schilderij afleveren die zijn mecenas kan behangen. Een beter model dan Griet bestaat er niet.
Het uitgangspunt van deze film is het boek van Tracy Chevalier. Zij wil achterhalen wie het meisje in kwestie is en vooral wat ze voor Vermeer heeft betekend. Volgens geschiedkundigen was Vermeer iemand die zich op seksueel vlak niet durfde blootgeven. Ik vraag me dan af hoe hij aan meer dan een dozijn kinderen is geraakt. En als je de film bekijkt dan prikkelt de verschijning van Scarlett Johansson (“Lost In Translation”) hem toch behoorlijk, al laat de man dat niet direct merken. Scarlett Johanssen, de kleine meid uit “The Horse Whisperer” is merkbaar volwassen geworden en gegroeid als actrice. Ze trekt de aandacht naar zich toe zoals het focuspunt in elk schilderij. Je kan Vermeers vrouw geen ongelijk geven dat ze stikjaloers op haar is. En wij op Firth.
De betoverende score van Alexandre Desplat en de mooie fotografie van Eduardo Serra contrasteren met de kille temperaturen in de huizen en op straat. De soundtrack behoort tot een van mijn favoriete scores van het afgelopen jaar. Je kan er naar luisteren en blijven luisteren. Trouwens, Alexandre Desplat doet het nog eens over met een prachtig thema voor “Birth” met Nicole Kidman. Het warme “Griet’s Theme” geeft het innerlijke weer van het meisje met de bleke huid en de volle lippen. Met zo een verschijning mag een film gerust langer zijn. De ruwe versie duurde maar liefst 3 uur en 20 minuten. Dus moest er nog eens serieus geknipt worden. Iets wat Oliver Stone ook beter had gedaan met “Alexander”. Wat overblijft is de essentie van het verhaal. Producer Andy Paterson noemt het een huishoudelijke thriller. De film moet het niet hebben van grootste en spectaculaire dingen. Het draait net om een verlangen naar meer, dingen die niet gezegd mogen worden en passionele kussen die enkel in de gedachten van de hoofdpersonages voor vuurwerk zorgen. Een film waar je de inhoud en de betekenis ervan zoals bij een schilderij zelf in kan leggen. Alleen mocht er een beetje meer pit in zitten, net zoals bij de extra’s. Een dubbele dvd voor de weinige extra’s die er opstaan, is overdreven.
De extra’s:
- Audio commentaar Peter Webber
- The Art Of Film Making (13 min.)
- Anatomy Of A Scene (23 min.)
- Deleted Scenes (16, 24 min.)
- Trailer