In 1995 realiseert Michael Mann haast het onmogelijke. Hij brengt de twee filmiconen Al Pacino en Robert De Niro voor het eerst samen in één zelfde filmkader. Je mag gerust van een klein stukje filmgeschiedenis spreken. Het voordeel is bovendien dat dit stukje deel uitmaakt van een goeie film, namelijk “Heat”. “Don't get so attached to something that you cannot walk away from in 30 seconds if you feel the heat around the corner”. Een wijze raad van De Niro, al zou ik in die 30 seconden zoveel mogelijk dvd’s, zoals de speciale editie van "Heat", meenemen. Je kan het mij niet kwalijk nemen.
Vincent Hanna (Al Pacino) behoort tot de arm der wet. Zijn werk is zijn leven, haast een obsessie. Hij gaat er telkens voor. Vandaar ook dat zijn derde huwelijk barsten vertoont, en dat weegt door op zijn stiefdochter Lauren (Nathalie Portman). Vincent heeft doorheen de jaren meer gezien dan zijn ziel kan dragen. Dagelijks komt hij immers in contact met de slechte kant van de mensheid. Zo een van die slechte mensen is Neil McCauley (Robert De Niro). Hij heeft zijn status, geld en macht verdiend door ontelbare scores, criminele feiten. Bij een van de overvallen gaat het een en ander mis en er vallen doden. Vincent bijt zich vast in het onderzoek. McCauley is echter geen man die je zomaar kunt vatten, laat staan dat hij direct zijn biezen pakt. Samen met zijn teamgenoten waaronder Michael Cheritto (Tom Sizemore) en Chris Shiherlis (Val Kilmer) plant hij een bankoverval die hen een smak geld kan opleveren.
Michael Mann liet zich voor “Heat” inspireren op het echte leven van die Neil McCauley. De man zat 25 jaar in de gevangenis. Acht jaar was hij te gast in Alcatraz, waarvan vier jaar in een isolatiecel. “Heat” is een actiefilm die het evenzeer moet hebben van de actie als van de personages en het verhaal. De film heeft verschillende dimensies. Wil je een dief vangen dan moet je immers denken zoals de dief. Filmliefhebbers weten dat Al Pacino en Robert De Niro meespelen in “The Godfather: Part II” (1974) maar ze komen nooit samen in beeld. Hier is dat dus wel het geval, al is dat maar heel even. Je voelt bijna de spanning, de sfeer die er op de set moet geweest zijn bij het draaien van die scène. Beiden krijgen van Mann een aantal mooie en veelzeggende dialogen. De mannen staan tegenover elkaar maar ze vormen tevens een tweeling. Het gaat om wederzijds respect en bewondering. De twee oefenen hun respectievelijke job met de nodige professionaliteit uit. En beiden zullen niet aarzelen de trekker over te halen wanneer het moment komt dat ze moeten beslissen tussen leven en dood. En daardoor kan je moeilijk nog voor of tegen een van de twee protagonisten zijn.
Ze hebben tegelijk iets menselijk en onmenselijk. Zo acteert Al Pacino op momenten heel hyperactief. Hij explodeert af en toe alsof hij een beetje high is. Robert De Niro’s personage houdt zich dan weer vast aan zijn principes en raakt zijn houvast kwijt als hij daarvan afwijkt. Michael Mann zegt dat wat Neil McCauley overkomt niet het lot is maar eerder het resultaat van hoe hij denkt over het leven dat hij leidt. En die gedachte doet me denken aan de schitterende vertolking van Tom Cruise in “Collateral” (2004). Er zijn nog een pak andere gelijkenissen tussen de vertolking van Cruise en De Niro. McCauley’s liefdesinteresse Eady (Amy Brenneman) is zijn ticket naar een beter bestaan. Alleen is de gedachte “All I am is what I’m going after” evenzeer op hem van toepassing als op Al Pacino's Vincent. Daar ligt bijvoorbeeld het verschil met het personage van Val Kilmer. Die verliest door zijn gokverslaving zijn vrouw (Ashley Judd) en beseft dat hij ze voor goed kwijt is. “Heat” is dus een diepgaande film met inhoud en laten we de muziek ook niet vergeten. De track die voor eeuwig verbonden blijft aan deze film is zonder twijfel “Force Marker” van Brian Eno. Je hoort het niet alleen als intromuziek op de dvd maar ook bij de start van de bankoverval en de spectaculaire en vooral luide confrontatie die daarop volgt tussen Neil en de politie. Verder hoor je nog rustige, sobere en experimentele muziek van Elliot Goldenthal, Michael Brook en Lisa Gerrard. Moby krijgt de eer met twee van zijn nummers, waaronder het mooie “God Moving Over The Face Of The Waters”, de scènes tussen Pacino en De Niro te ondersteunen.
De extra's:
- Commentary by writer/director Michael Mann
- True Crime - Inspirations for the movie (15 min.)
- Crime Stories - History of the screenplay (20 min.)
- Into the Fire - Pre- and post-production (23 min.)
- Pacino and De Niro - Anatomy of the on-screen conversation scene (9,35 min.)
- Return to the Scene of the Crime - Revisiting LA ten years later (11, 50 min.)
- 11 additional scenes
- 3 theatrical trailers