Als je de dvd-hoes bekijkt dan wordt deze film gepromoot als iets dat lijkt op “The Lord Of The Rings”, maar er is meer nodig dan een poster om ons daarvan te overtuigen. Kritisch maar rechtvaardig zoals we altijd zijn, hebben we “Hidalgo” met de nodige aandacht en met pen en papier binnen handbereik bekeken. Veel positieve elementen, opmerkingen, commentaar en reacties hebben we niet opgeschreven. Aan ons ligt dat niet, wel aan de film. Waarom? Dat gaan we in de volgende stukjes verduidelijken.
Viggo Mortensen is Frank Hopkins, maar hij luistert ook naar andere namen zoals Far Rider of Blue Child. In 1890 is hij getuige wanneer de Sioux-indianen massaal worden afgeslacht in Wounded Knee Creek. De hele afslachting traumatiseert hem en uiteindelijk belandt hij als dronkaard bij een rondtrekkend gezelschap dat de grote veroveringen nog eens onder de aandacht brengt. Tussen het drinken door aanvaardt Frank een weddenschap van een sheik. Samen met zijn Mustang Hidalgo, een paard, neemt hij deel aan de Ocean Of Fire. Dat is een paardenrace van zo'n slordige 4500 kilometer dwars door de Arabische woestijn. Dat het niet zomaar een race wordt, dat kan iedereen wel raden, en dan bedoelen we ook iedereen.
Viggo Mortensen heeft nu een zware taak op zijn schouders liggen. De man mag dan wel eeuwige roem vergaart hebben als Aragorn uit die schitterende “Lord Of The Rings”-trilogie, alleen moet hij zich opnieuw bewijzen als acteur. Het was voor hem misschien wel iets makkelijker toen hij nog rolletjes kreeg in pakweg “G.I. Jane” en “A Perfect Murder”. Nu moet hij proberen rollen te krijgen die niet in het verlengde liggen van de ronddwalende held. Met “Hidalgo” is hij niet in die opzet geslaagd. Een grote uitdaging voor een acteur kan je deze film niet noemen. Zijn personage is getormenteerd, zit voor een groot deel op een paard, mag af en toe eens met een Colt spelen en vrouwen uit benaderde situaties redden. Het is allemaal veel te voorspelbaar.
Je kan het alleen maar spijtig vinden dat een naam als Omar Sharif wordt opgetrommeld louter en alleen als marketinghook. Hij moet als de sheik zo een beetje het “Lawrence Of Arabia”-gevoel in de kijker bovenhalen. Voor sommigen vertaalt zich dat in nostalgie naar die grootse film, anderen hebben er nauwelijks of geen boodschap aan. Woenstijnfilms zoals “The Mummy” en zijn sequel hebben een groter entertainmentgehalte dan deze film. Feit is gewoon dat “Hidalgo” weinig om het lijf heeft, ook al is het verhaal gebaseerd op de avonturen van een bestaande figuur. Net zoals hij stilletjes in de bioscoopzalen belandde, zo belandt deze film stilletjes in de dvd-afdeling bij de videotheek of je eigen collectie, maar misschien kies je toch maar beter voor de "Star Wars" dvd-box.
De extra’s:
- Sand And Celluloid