De man jaagt jou de stuipen op het lijf met Birds (1963). Hij bezorgt je kippenvel door de ijskoude blik en emotieloze stem van Antony Perkins als Norman Bates in Psycho (1960). En hij toont wat er gebeurt als je jouw buren bespioneert in Rear Window (1954). Deze drie films behoren samen met elf andere titels tot “The Hitchcock Collection Classics”. Maar er is meer. Lang voordat Alfred Hitchcock naam en faam maakt voor zichzelf regisseert hij een hele resem kleinere films. Voor de gelegenheid zijn ook acht van die films uitgebracht op dvd.
Deze films hebben niet allemaal datgene wat je associeert met Hitchcock maar ze zijn voor de fans van de man zeker genietbaar. Zo is er de grappige scène in Champagne (1928) waarin een dronken vrouw heen en weer loopt op een stabiel schip, en vervolgens wel rechtop loopt wanneer het schip van links naar rechts overhelt. Ook in Rich and Strange (1931) speelt het verhaal zich af op een boot. Een koppel maakt daarin een cruise wat uitmondt in een ruzie tussen de twee. Een schipbreuk maakt de zaak er niet makkelijker op.
In The Farmer’s Wife (1928) wordt Samuel Sweetland (Jameson Thomas) dan weer door zijn huishoudster Araminta Dench (Lilian Hall-Davis) gedwarsboomd in het vinden van een nieuwe vrouw. De reden is heel eenvoudig, de huishoudster wil hem namelijk voor zichzelf. Nog meer liefdesperikelen zie je in The Ring (1927) en The Maxman (1929). In beide films zijn twee mannen verliefd op dezelfde vrouw. Het spreekt voor zich dat geen van de twee de vrouw voor de andere wilt opgeven. En de vrouw die kan natuurlijk niet kiezen.
The Maxman is de laatste samenwerking tussen Hitchcock en scenarist Eliot Stannard. Het is tevens de laatste stomme film die Hitchcock draait. Met de afbeelding van de schurk met een hele grote snor kondigt Hitchcock zijn “farewell to silent pictures” aan. Die schurk zie je aan het werk in Hitchcock’s eerste talkie Blackmail (1929). Hierin wordt Alice White (Anny Ondra) afgeperst nadat ze een moord heeft begaan. Haar vriend Frank Webber (John Longden) moet uitvissen door wie.
Nog meer van dat alles zie je in het toepasselijk getitelde Murder! (1930) en The Skin Game (1931). Net zoals voor Champagne werd er van Murder gelijktijdig een Duitse versie gedraaid. Deze versie met Duitse acteurs maar dezelfde sets kreeg als titel Mary. Hitchcock’s vrouw Alma Reville zorgt voor de adaptatie van The Skin Game. De inspiratie voor deze moord en doodslag halen ze deze keer uit het toneelstuk van John Galsworthy. Nu is het aan jou om de cameo van de regisseur in elk van de films te spotten.