Zijn ex-vrouw Demi Moore heeft ondertussen een andere ring rond haar vinger hangen. Die heeft ze gekregen van de veel jongere Ashton Kutcher (“The Butterfly Effect”). Bruce Willis tilt er niet zoveel aan. Hij maakt rustig de ene film na de andere. De ene ook al beter dan de andere. Tot de betere behoort zeker deze “Hostage” (2005) waarin hij een politieagent met gevoelens mag spelen, jawel!
Jeff Talley (Bruce Willis) heeft een moeilijk leven. Bij een gijzelneming is hij de man die moet onderhandelen over de vrijlating van de slachtoffers. Ondanks zijn beroepservaring is elke situatie anders, want geen enkele gijzelnemer reageert hetzelfde. Tally heeft ondertussen die job vaarwel gezegd en is nu gewoon lid van een politiekorps. Drie jongeren gooien zijn modaal leven overhoop. Wat begint als een eenvoudige carjacking verandert al snel in een heus gevecht op leven en dood. De drie gijzelen namelijk een vader en zijn twee kinderen in hun superbeveiligde woning. Als Talley het dodenaantal wil beperken dan moet hij beroep doen op de capaciteiten die hem vroeger berucht hebben gemaakt.
Van bij de begingeneriek wordt duidelijk dat dit wel eens een andere film kan worden. Die generiek heeft de look van oude Hitchcock-klassiekers. Recent zag je dat ook in de marketingstrategie rond “Sin City” (2005). Daaraan mag je ook de zorgvuldigheid toevoegen waarmee regisseur Florent Emilio Siri alles plaats, indeelt, kleurt en vormgeeft. Je merkt door de vele lichteffecten dat Siri houdt van de film noir uit de jaren ’30 en ’40 en de misdaadfilms uit de jaren ’70. Hij overstijgt daardoor het gemiddelde.
Verrassend dat is het woord dat in mij opkwam tijdens het bekijken van “Hostage”. Het verhaal heb je wel al in een of andere vorm gezien. En Bruce heeft vroeger ook al de redder in nood mogen spelen. Maar de uitwerking daarin ligt het verschil. Dat verschil wordt vooral gemaakt door een sterke Bruce Willis. In het begin is het wat gewoon worden aan de vele emoties die hij uit, maar het maakt zijn vertolking menselijk en vooral overtuigender dan dat Bruce ooit is geweest. Je voelt de wanhoop die hij voelt. Bovendien staat hij er niet alleen voor. Ook Ben Foster en Jonathan Tucker komen als twee van de drie ontspoorde jongens sterk uit de hoek. Een interessant weetje is dat Rumer Willis, inderdaad dochter van, heel even in beeld komt als de opstandige tienerdochter van papa Talley.
De extra’s:
- Audio commentaar regisseur Florent Emilio Siri
- Taking hostage: behind the scenes (12, 40 min.)
- 6 deleted scenes met of zonder audio commentaar
- 2 extended scenes met of zonder audio commentaar