Ervaring leert ons dat we veelal niet nadenken over datgene wat veraf gebeurt. De rellen in Frankrijk domineren de laatste dagen de nieuwsberichten. Hoe groot is de kans dat het naar ons land overwaait? Die vraagt speelt ons duidelijk parten. Wanneer dat element van eigen belang ontbreekt verdwijnt ook meestal de nieuwswaarde van de feiten. Neem nu de burgeroorlog in Rwanda in 1994. De gruweltaferelen die zich daar hebben afgespeeld gingen haast onopgemerkt voorbij. Maar liefst 1 miljoen mensen werden in pakweg drie maanden tijd afgemaakt. Terry George vertelt met “Hotel Rwanda” het verhaal van een persoon die het allemaal heeft meegemaakt.
De Hutu Paul Rusesabagina (Don Cheadle) is de trotse manager van “Hotel des Milles Collines” in Rwanda. Met een waardering van ettelijke sterren weten de bezoekers waaraan ze zich mogen verwachten. Waar de inwoners van het land zich helemaal niet aan verwachten is de strijd die losbarst tussen de Hutu’s en de Tutsi’s. Uit liefde voor zijn familie (zijn vrouw is een Tutsi) en gewoon als menselijke reactie opent Rusesabagina zijn deur voor de vluchtelingen. Zo speelt hij met zijn eigen leven.
Als ik politiek correct ben dan moet ik deze film zonder verpinken goed vinden. Maar hier en daar horen een aantal kantekeningen. Zo schort het een en ander aan het verhaal. De rol van de journalisten wordt bijvoorbeeld geminimaliseerd. En ook de persoonlijke relatie tussen onze hoofdfiguur en zijn gezin is op het randje van makkelijk en goedkoop sentiment.
Gelukkig hield Terry George voet bij stuk wat betreft Don Cheadle. Investeerders wilden veel liever een grote naam zoals Denzel Washington of Will Smith in de hoofdrol. Maar George en Cheadle bewijzen dat ook een minder bekende acteur een prachtprestatie kan neerzetten. De rol van Rusesabagina heeft veel weg van Oskar Schindler. Die redde het leven van talrijke joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Rusesabagina redt op zijn beurt 1200 landgenoten van een vroege dood. Een noemenswaardig prestatie op zich.
Opvallend is dat de thuishaven van zowel Rusesabagina (de bazen verblijven in België) als die van Nick Nolte (de bazen van de VN) doof en blind blijven als ze om hulp vragen. Zo vertelt Nolte’s personage dat ze peace keepers zijn en dus moeten waken over de vrede, niet dat ze vrede moeten maken. Machthebbers zeggen vaak datgene wat ze denken dat mensen willen horen of moeten horen maar dat betekent niet dat ze hun eigen worden geloven. Als je dat toch gelooft, dan geloof je echt wel nog in sprookjes.
geen extra's