Soms heb je zo van die films die in eerste instantie niet tot de verbeelding spreken. Maar tijdens het bekijken ervan besef je pas hoe goed en hoe mooi de film in kwestie wel is. Een van die meeslepende films die ik mocht bewonderen is “House Of Sand And Fog”. De hoofdrollen zijn voor oscarwinnares Jennifer Connelly en mister Gandhi himself Ben Kinglsey. Ze strijden om datgene waarmee elke Belg in zijn maag is geboren: Een baksteen. Die baksteen geeft voor de ene onderdank aan waardevolle herinneringen en voor de andere betekent het een betere toekomst. Beiden moeten wel een hoge prijs betalen voor datgene wat ze willen.
Kathy (Jennifer Connelly) zit in de put. Het is namelijk tot een scheiding gekomen met haar echtgenoot. Dat verlies heeft ze nog niet goed verwerkt. Bovendien weet haar familie niets van de breuk en willen die haar binnenkort komen bezoeken. Dat probleem kan ze nog makkelijk oplossen met het excuus dat hij op zakenreis is. Maar ze wordt geconfronteerd met een nog groter probleem. Kathy wordt immers uit haar huis gezet omdat ze een of andere belasting niet heeft betaald. Bovendien wordt haar huis openbaar verkocht. Achteraf blijkt dat er een administratieve vergissing is gebeurd. En dat ze dus onterecht haar huis kwijt is. De lokale overheid en het gerecht zijn niet van de snelste, dus stapt ze zelf naar de man die haar huis heeft gekocht. Die man Amir Behrami (Ben Kingsley) is een Iraans gevluchte legerofficier die niet zomaar het huis terug wil afstaan. Hij wil dat namelijk aan een veel hogere prijs verkopen. Zo kan hij een betere toekomst geven aan zijn vrouw (een schitterende vertolking van Shohreh Aghdashloo) en zoon.
“House Of Sand And Fog” is een klassefilm. Daarvoor zijn drie redenen. Het verhaal lijkt vrij banaal en als je de film niet hebt gezien dan kan je moeilijk voorstellen dat een film over een huis überhaupt interessant kan zijn. Maar dan komt een tweede reden de kop opsteken, namelijk de vertolkingen. Jennifer Connelly is duidelijk meer op haar plaats in een intiemere sfeer dan in een grote blockbuster zoals “The Hulk”. Naarmate de film evolueert leef je meer en meer met haar personage mee. Je leert waarom ze zoveel belang hecht aan het huis en dat het verlies ervan haar emotioneel en psychologisch kraakt. Daartegenover staat de krachtige vertolking van Ben Kinsley (bekijk zeker de extra scènes waarin hij nog meer schittert). Hem haat je voor de manier waarop hij zijn militair verleden toepast op zijn gezin. En vooral omwille van de reden waarom hij het huis heeft gekocht en weigert het terug te geven. De twee staan aanvankelijk pal recht tegenover elkaar maar beiden evolueren naarmate de film afstevent op een sterke climax. Een climax waarin Ben Kingsley mij naar adem doet snakken.
Kinsley kan volgens zijn medeacteurs acteren met enkel en alleen de hulp van zijn wenkbrauw. Het zegt veel over de man, zeker als je weet dat een van de meest dramatische scènes uit de hele film in één take is opgenomen. En wat is dan die derde reden? Wel, James Horner, de componist voor de totaal onbekende film “Titanic” schreef de score voor “House Of Sand And Fog”. Hij bewijst dat hij weldegelijk passende en prachtige muziek kan schrijven. Alleen jammer dat het bij “Troy” bijvoorbeeld niet is gelukt. Deze keer past de muziek wel perfect bij de hele intieme sfeer van het verhaal en de personages. En je kunt ook gewoon naar de soundtrack luisteren en blijven luisteren. Een dikke aanrader voor de muziekliefhebbers is “The Waves Of The Caspian Sea”. Regisseur Vadim Perleman wilde de kijker raken. Hij is in zijn opzet meer dan geslaagd.
De extra’s:
- Deleted scenes (11, 25 min)
- Behind the scenes (16 min.)
- Shohreh Aghdashloo audition (6 min.)
- Photo Gallery
- Cast Gallery
- Filmmakers Gallery
- Production Notes