De rechten en plichten en gewoonweg het aanvaarden van iemand omwille van zijn of haar seksuele oriëntatie is en blijft een heet hangijzer. Over de jaren heen veranderde er reeds het een en ander maar de weg is nog lang. Amerikaanse presidentskandidaten schuwen het onderwerp omdat ze de stemmen van zowel voor- als tegenstanders niet willen verliezen. De kerkgemeenschap staat op de rand van een scheuring door de goedkeuring van het homohuwelijk en het aanstellen van homoseksuele priesters. En een Europese commissie wordt politiek monddood gemaakt door de uitspraken van de Italiaanse kandidaat Rocco Buttiglione. Het maakt de zaken er beslist niet makkelijker op en dat toont ook Ryosuke Hashiguchi met “Hush” (2001).
Naoya (Kazuya Takahashi) slijt zijn dagen in een hondensalon. Een grote uitdaging kan je het niet noemen. De jongeman voelt dat hij iets mist in zijn leven. Dat iets is geen vrolijke jongedame maar wel een al even vrolijke jongeman. Die zoektocht is voor een homo niet zo vanzelfsprekend. Dat blijkt maar weer eens uit zijn laatste ontmoeting. De andere vertrekt nog voor het ochtendgloren en wacht niet eens op het GSM-nummer van zijn bedgenoot. Zelfs een potje koffie zit er niet in. Bij zijn volgende zoektocht naar de ware verloopt het precies hetzelfde. Alleen heeft de jongen wel de vrijmoedigheid gevonden om warm water op te zetten, waardoor zijn aaibaarheidsfactor nog zoveel keer groter wordt. In de verlegen Katsuhiro (Seiichi Tanabe) heeft Naoya misschien wel zijn spreekwoordelijk dekseltje gevonden.
Zo eenvoudig kan het allemaal niet zijn. Dus verschijnt Asako (Reito Kataoka) in hun leven. Ze ontmoet het koppel voor het eerst in een restaurant. De goede ziel die Katsuhiro is leent haar zijn paraplu. Voor de twee het goed en wel beseffen, wil de gestoorde Akaso dat een van de twee de vader wordt van haar kind. Naoya ziet dat totaal niet zitten. Hij vreest immers dat eens Katsuhiro uit zijn leven zou kunnen verdwijnen eens die van de heteroliefde heeft geproefd. Dat zijn ware nog steeds in de kast zit maakt het allemaal veel moeilijker.
Ryosuke Hashiguchi levert met “Hush” alweer een film af waarin homoseksualiteit centraal staat. Hij deed het al in 1995 met “Nagisa no Shindobaddo” (“Like Grains of Sand”). Deze keer gaat het niet over studenten die net leren omgaan met deze gevoelens, maar adolescenten die al evenveel moeite hebben met wie ze zijn. Ook deze keer vertelt Hashiguchi niet louter een verhaal tussen twee mannen. De vrouw is net zoals in “Nagisa no Shindobaddo” een element die de zaken alleen maar ingewikkelder maakt. Ingewikkeld maar mooi is deze “Hush” zeker. Alleen moet je het wel een dikke 2,5 uur kunnen volhouden.