Iedereen moet zijn of haar weg doorheen het leven vinden. Onze eigen levenswandel bestempelen we doorgaans als moeilijker dan die van de andere. Het gras is immers altijd iets groener aan de overkant, nietwaar. Maar voor een keertje is de weg van die andere stukken lastiger. Dat blijkt uit de film “I Am David” (2003), een spirituele film met een boodschap voor de opgroeiende jeugd, maar ook volwassenen kunnen zich er perfect in vinden.
David, een 12-jarige Bulgaarse jongen, zit zoals zovele lotgenoten gevangen in een communistisch concentratie- kamp. In dat kamp waakt Johannes (Jim Caviezel) over hem. Hij zorgt ervoor dat David aan de furie van de kampleiders ontsnapt. Hij geeft de jongen ook raad over hoe hij moet overleven. David krijgt bovendien een opdracht. Hij moet ontsnappen uit het kamp en naar Denemarken vluchten. Daar moet hij een enveloppe afgeven waarvan de inhoud heel belangrijk is. David ontsnapt maar daarmee is het gevaar nog niet geweken, want zijn tocht begint pas.
Het verhaal van deze film is gebaseerd op het boek “North to freedom” van Anne Holm. Dat boek siert de nachttafel van producent Lauren Levine sinds haar negende jaar toen ze het boek voor het eerst las. Toen ze later in de filmwereld belandde was dit absoluut een van de films die ze wilde maken. Missie geslaagd dus. Voor regisseur Paul Feig is deze film zijn grootste opdracht tot nu toe. We zullen zijn naam echter niet meteen dankzij deze film onthouden, maar eerder door toedoen van Mel Gibson. Feig heeft de mostaard niet gehaald bij Gibson, zoals velen denken, maar omgekeerd. “I Am David” werd namelijk voor “The Passion Of The Christ” gedraaid. En het is Gibson die ongeveer zes castleden uit “I Am David” laat opdraven in zijn godsdienstverhaal. Er is niet alleen Jim Caviezel als Jezus maar ook bijvoorbeeld Hristo Shopov die een van de officiers speelt in “I Am David”. Hem zie je in “The Passion” als de man die zijn handen in onschuld wast. Feig beweert terecht dat er altijd wel een publiek geïnteresseerd is in het verhaal van een jongeling die zich een vreemdeling voelt in samenleving. Alleen is de interesse van dat publiek afhankelijk van hoe goed die film al dan niet is.
Dergelijke films zijn immers altijd gevaarlijk omdat zo een film valt of staat met de hoofdrolspeler. Hoe graag ik ook Ben Tibber als de kleine David wil geloven, hij kan me op geen enkel moment overtuigen. David valt en duikt regelmatig doorheen de film, en dat is ook zo met de vertolking van Tibber. Het is zijn eerste grote rol, en het is merkbaar dat de jongen nog de knepen van het vak moet leren. Droevig kijken is meer dan je ogen dichtknijpen en je lip laten hangen. Tibber is dus verre van een natuurtalent zoals de bekende kindsterren Haley Joel Osmont en Dakota Fleming. De bekendheid van Jim Caviezel wordt handig uitgespeeld bij het promoten van de film maar veel moet je van hem niet verwachten. Als Jezus krijgt hij de hoofdrol in “The Passion Of The Christ”, maar in deze film zie je hem amper aan het werk. Zijn bijdrage bestaat vooral uit het geven van levenswijsheid. Zo ziet David het helemaal niet meer zitten en wenst hij dat hij dood is. Daarop reageert Johannes dat hij moet blijven leven, want als je leeft kan je dingen veranderen. Verder moet David tijdens zijn tocht luisteren naar de mensen om hem heen, want de verschillende talen die ze spreken kent hij door de gesprekken van de gevangenen in het kamp. Zo kan hij opgaan in de menigte en ontsnappen aan kwaadwilligen. Joan Plowright (“Bringing Down The House”) treedt naar voren als zijn surrogaatmoeder en ook zij heeft wijze woorden voor de jongen zoals dat heel veel mensen de hele tijd maar praten en praten zonder dat ze iets te vertellen hebben. Mooie gedachten maar helaas gaan ze verloren. Wie toch houdt van deze film en nog een betere versie van een gelijkaardig verhaal wil zien, die raden we zeker “In This World” (2002) aan van Michael Winterbottom.
De extra’s:
- Audio commentaar Paul Feig
- B-roll
- Discovering David (18 min.)
- Deleted scenes (19 min.)
- Trailer