Er bestaat zoiets als Japanese cultcinema. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Wel, heel eenvoudig: een grote dosis actie en heel wat bloedvergiet. De films die tot dit label behoren zullen je shockeren op meer dan één manier. Persoonlijk vind ik deze films zelfs te nadrukkelijk om zomaar los te laten op dvd. Met de afstandbediening in de hand, om sommige passages wat door te spoelen, was het ernaar kijken nog steeds moeilijk. Dit is niet voor gevoelige kijkers, geloof mij.
“All Night Long” is geen film van lichte zeden die je op VT4 eventueel zou kunnen bekijken. De film belicht het agressieve gedrag dat kan losbarsten bij jongeren. Meer specifiek bij drie jongens. Ze kennen elkaar van haar noch pluim maar voelen zich met elkaar verbonden. De drie hebben namelijk gezien hoe iemand slachtoffer werd van geweldpleging. Als een vriendin hetzelfde overkomt dan nemen ze het recht van de verdediging op zich en nemen ze wraak op de daders. De uitspraak “Let the beast go” van Jean-Luc Dehaene klinkt in die context stukken minder vrolijk.
In het vervolg “All Night Long II: Atrocity” wordt het allemaal nog leuker, lees dit met een cynische ondertoon. De verlegen jongen Shinichi gaat liever via zijn computer om met mensen dan in het echte leven. Hij wordt ook vaak door anderen gepest en uitgelachen. De jongen is het doelwit van een bende. Meer specifiek van de homoseksuele leider van die bende. Die heeft zijn oog laten vallen op de jongen en zal hem ook krijgen. Op een dag wordt het Shinichi allemaal teveel en dat ze zullen ze geweten hebben. Hij confronteert de leider van het groepje en die vindt dat niet zo leuk. Regisseur Katsuya Matsumura sluit zijn trilogie af met meer van dat in “All Night Long 3: The Final Atrocity”.
De titel “A Living Hell” mag je letterlijk nemen. Niet alleen voor Yasu maar ook voor de kijker. Die Yasu zit in een rolstoel. Hij heeft het vrij moeilijk met die rolstoel en zijn gezinsleden. Maar het leven wordt voor de jongen nog erger. Een oude vrouw en haar kleindochter komen inwonen. Die twee martelen de jongen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, gelooft niemand hem. Maar een mens kan niet alles zomaar blijven ondergaan. Shugo Fujii’s film mag je gerust de Aziatische versie van “The Texas Chainsaw Massacre” noemen. Alleen is dit meer bloederig, meer extreem en meer geloofwaardig.
“Yakuza’s Law” is dan weer de tegenhanger van “Scarface” en “Goodfellas”. Overspel en verraad zijn twee dingen die je beter niet probeert. Dat wordt zonder genade op de meest gruwelijke manier bestraft. Wie denkt dat enkel mannen gevaarlijk zijn, die moet eens kijken naar “Zero Woman”. Een politicus schakelt de titelfiguur in na de ontvoering van zijn kind. De dame heeft zo haar eigen methodes die ze tijdens de opdracht gebruikt. “Zero Woman” is de eerste film in een hele reeks van dergelijke avonturen.