23 dagen lang krijgt een monster vrij spel. Gedurende die periode mag het zoveel eten als het maar kan. Die feestmaaltijd bestaat louter uit mensenvlees. Armen, benen, hoofden…onder de lichaamsdelen bestaat er geen discriminatie. Terwijl het ding in de eerste “Jeepers Creepers” nog een kleine hap kreeg, staat deze keer op het menu een buslading vol jonge, malse basketbalspelers en hun bijhorend aanhangsels, de cheerleaders. Maar voor die aan de beurt komen, passeert het ding nog even bij een vader van twee zonen. De kleine Billy wordt het eerste slachtoffer van het monster. En voor elke vader is dat een geldige reden om wraak te nemen op de dader.
De eerste “Jeepers Creepers” was beslist nog doenbaar en bij momenten aangenaam vertier. Maar zeggen dat we er koude rillingen van kregen zou heel ongeloofwaardig overkomen. En dat we vol spanningen zaten te wachten op een sequel is ook teveel van het goede. Voor veel van deze jonge acteurs is deze film hun gedroomde kans om mee te spelen in een echte film. Maar veel meer dan een hapklare brok zijn ze niet. Als een van hen de stap naar een echte film kan maken, dan moeten ze toch enig talent bezitten. Talent dat ze in deze film verdomd goed kunnen verbergen.
Neen, dit is niet het soort van film dat je in de bioscoop wilt zien, zelfs niet op dvd. Niets maar dan ook niets kan ons daarvan overtuigen. We hebben het gezien en willen dat nu zo snel mogelijk vergeten. En als er iemand maar denkt om een derde deel te maken, dan geven we die persoonlijk een draai om de oren.