In “Four Weddings And A Funeral” geeft Rowan Atkinson een korte maar memorabele vertolking als de stuntelige priester die een gelukkig koppel in de echtheid mag verbinden. In deze “Keeping Mum” hoor je geen huwelijksklokken luiden, of toch niet op een vrolijke manier. Zijn huwelijk met Gloria (Kristin Scott Thomas) zit in het slop. Atkinson laat zich als Walter Goodfellow teveel leiden door de ondoorgrondelijke wegen van God. Daardoor leidt de weg van Gloria naar de armen van Lance (Patrick Swayze). Ondertussen krijgt het gezin een nieuwe bewoonster erbij in de gedaante van Grace (Maggie Smith). Deze kranige oude dame wordt hun nieuwe huishoudster. Maar deze lieftallige verschijning verbergt een groot geheim, en dat stopt ze vooral in haar veel te grote reiskoffer.
Rowan Atkinson in de rol van geestelijke, het getuigt niet meteen van enige originaliteit maar het is de acteur vergeven. Als je wacht op het moment waarin hij in zijn typische benarde situaties belandt, dan zal je lang mogen wachten. Zo momenten zitten er wel in de film (zoals de ode aan Xavier in “FC Kampioenen) maar ze worden nooit volledig uitgewerkt. Jammer voor de liefhebbers, maar een geluk voor de kijker die het cliché niet wil zien. Het is uiteindelijk Maggie Smith die de leukste scènes voor haar rekening neemt. Zo weet ze wat ze moet doen als haar werkgeefster eens één nacht wil slapen zonder het geblaf van de hond naast de deur.
Kristen Scott Thomas neemt het leeuwendeel van de film voor haar rekening en doet dat behoorlijk. Als moeder van twee tieners heeft ze haar handen vol, vooral met haar dochter Holly die om de haverklap met een nieuwe boyfriend over de vloer komt, een vader zou voor minder hun namen door elkaar halen. Ondanks al dat werk heeft de moeder dus nog tijd voor een scharrel met Lance. In de tijd van “Dirty Dancing” zouden we dat allemaal heel normaal vinden, maar Swayze moet toch durven toegeven dat zijn looks doorheen de jaren meer en meer rimpels vertonen.
“Keeping Mum” is een pretentieloze film. Hij past volledig in het rijtje van makkelijk verteerbare Britse komedies. De humor is nooit echt onder de gordel (de thang van Lance verbannen we uit het geheugen), en over de grond rollen van het lachen ga je ook nooit echt doen. Erg is dat allemaal niet, maar het kon zeker beter.
De extra’s:
- Deleted scenes
- Interviews
- Making of
- Outtakes