picture of La raison du plus faible


Patrick, Robert en Jean-Pierre wonen in Luik. Ze vinden geen werk of hebben zichzelf overbodig gemaakt. Hun dagen vullen ze met kaartspelen op café. Tot een vierde man hun groepje versterkt. De nieuweling komt uit de gevangenis en dat brengt de anderen op het idee dat de oplossing voor al hun miserie misschien wel in de criminaliteit ligt. Ze willen een bank overvallen.

De beweegreden is niet wegvluchten uit dit armtierig land richting zon, zee en strand. Ze willen de overval plegen omdat ze met het geld op zijn minst een bromfiets kunnen kopen voor de echtgenote van één van de drie. Dankzij die bromfiets zal ze zich immers makkelijker kunnen verplaatsen. Die reden lijkt te eenvoudig om waar te zijn maar toch is het zo in de film “La raison du plus faible”. Die overval is meteen de enige houvast die de mannen nog hebben in hun lege bestaan.

De man achter deze film is Lucas Belveaux (“Cavale”). Hij was ook al te zien in het oorlogsdrama “Joyeux Noël”. Met “La raison du plus faible” toont hij dat het niet altijd de kommer en kwel moet zijn van de broers Dardenne. Al haalt Belvaux flink uit naar de Belgische overheid en de toestand in ons land. Er worden zo veel jobs beloofd, zoveel minderheidsgroepen moeten aan een baan geholpen worden en nog meer van die loze beloftes worden de wereld ingestuurd, terwijl de realiteit er compleet anders uitziet.

De film bevat gelukkig ook een pak humor. Zo verwijten de mannen elkaar dat ze een idioot zijn, een zo een grote idioot zelfs dat ze het gerust twee keer tegen elkaar mogen zeggen. Ironie en sarcasme zijn ook nooit ver weg. Zo vertelt Patrick dat hij drie diploma’s heeft maar geen enkel levert hem iets op. Het is zijn vrouw die voor het kraken van de dag moet opstaan, haar gezondheid moet ruïneren en moet zorgen voor het brood op de plank. Hijzelf zou niet weten waarom hij opgewekt en vrolijk uit zijn bed moet springen. Met deze film gaat Belveaux ons land, laat staan de wereld, niet verbeteren. Maar hier en daar worden we wakkergeschud en kunnen we zelfs nog eens lachen met de miserie van iemand anders.

De extra’s:

Making of (30min.)