Sinds kort kent de hele wereld de naam van Daniel Craig. Deze acteur uit “Road To Perdition” (2002) mag zich immers voortaan Bond, James Bond noemen. Hoe hij het er vanaf brengt als opvolger van Pierce Brosnan dat zien we pas volgend jaar. Ondertussen kan je hem aan het werk zien in “Layer Cake”. Naar verluid dé film die ervoor zorgde dat Craig de job van ’s werelds bekendste geheim agent mag spelen. Ik heb dan ook met de nodige aandacht gekeken naar de verschillene laagjes zoetigheid die je voortaan vindt op dvd.
Daniel Craig vertolkt XXXX (geen familielid van Diesel of Cube) een naamloze man die tot over zijn oren in de problemen geraakt. De achterliggende boodschap van dit verhaal is dat drugs jouw leven veranderen. Daar weet topmodel Kate Moss alles van. Ofwel ga je het spul verkopen ofwel snuif je en slik je zoveel je maar kan. Nochtans heeft XXXX voldoende kennis en ervaring omtrent het dealen van drugs en vermijdt hij dergelijke problemen. Zo heeft hij zijn eigen leefregels. Hij werkt altijd met een klein en betrouwbaar team dat trouwheid zweert aan elkaar en niet aan de winst. Verder vermijdt hij contact met wannabe’s en houdt hij controle over elke transactie. Tenslotte moet je ook kunnen stoppen op een hoogtepunt. XXXX staat op dat hoogtepunt en wil zijn crimineel bestaan vaarwel zeggen. Hij moet echter van zijn baas Jimmy (Kenneth Cranham) de dochter van een vriend opsporen. Vanaf dan raakt hij de controle over alles kwijt en overtreedt hij onder dwang elke regel die hij zichzelf heeft opgelegd.
Matthew Vaughn heeft zijn strepen verdiend als producer van Guy Richie’s “Lock Stock And Two Smoking Barrels” (1998) en “Snatch” (2000). Dat zie je ook aan zijn gehanteerde stijl voor “Layer Cake”. Deze film heeft dezelfde subtiliteit, maar de humor is duidelijk van een zwartere origine. Kijk maar eens naar het pak rammel dat uitgedeeld wordt in een eethuis met als afsluiter een kan warme thee. Deze scène werkt niet op de lachspieren zoals de fijnzinnige aanpak van Richie wanneer het in zijn films op vechten aankomt. Doelbewust wilde Vaughn geen derde “Lock Stock” maken maar wel zijn eigen film. Tijdens de eerste twee dagen van de opnames was hij enorm zenuwachtig maar uiteindelijk is alles nog goed gekomen. Met een beperkt budget levert hij een intelligente film af met een internationale uitstraling die toch op en top Brits blijft.
Hetgeen het meest opvalt bij dit alles zijn Daniel Craig’s blauwe ogen. Hij steekt zowaar “Old Blue Eyes” Frank Sinatra naar de kroon. Tijdens de opnames viel wel eens de roddel dat Craig het ooit nog tot James Bond zou schoppen. Ook in de film zie je een korte scène waarin Craig een ode brengt aan deze superspion. Dromen kunnen dus toch nog uitkomen. Wegdromen mag je ook bij het zien van Sienna Miller. Zij komt veelal in de actualiteit omwille van haar relatieproblemen met Jude Lawe. Toch kan je interessantere dingen schrijven over haar korte maar krachtige en vooral sensuele verschijning als pin-up girl (al ontbreekt het mij aan inspiratie op dit moment). Haar rol is totaal overbodig maar bijna geen enkele man zal je horen klagen. Zeker Daniel Craig niet. Toegegeven, ik heb nog steeds twijfels over Craig als 007. Time will tell of hij in de voetsporen treedt van George Lazenby en het langer kan volhouden dan de onderschatte Timothy Dalton.
De extra’s:
- Audiocommentaar regisseur & schrijver
- 16 deleted & extended endings met audiocommentaar Vaughn
- Poster explorarations
- Q&A Screening met Matthew Vaughn & Daniel Craig (30 min.)
- Making of (6 min.)