Ik herinner mij nog heel goed de film “Funny Games” van enkele jaren terug. Ondanks dat de titel laat vermoeden, is er absoluut niets grappig aan deze prent. Het is bittere ernst. In “Funny Games” toont Michael Haneke hoe een gezin op een brutale manier gegijzeld wordt door 2 jonge mannen. Ik kan me niet herinneren dat ik sindsdien nog zo een gevoel van walging op filmvlak heb meegemaakt.
Haneke is doorheen de jaren niet veel veranderd. Hij maakt nog steeds moeilijke films die het uiterste vragen van de kijker. Dat is ook het geval voor “Le Temps Du Loup” uit 2003. Voor deze film doet Haneke opnieuw beroep op actrice Isabelle Huppert. Haar zag je ook aan het werk in zijn vorige film “La Pianiste”. Huppert omschrijft het als een sombere film met een helderziende blik. Het is een profetie die zijn wortels heeft in het duister, in de twijfel. Een film die de transgressie maakt naar de helderheid. Het klinkt allemaal zware kost, en dat vraag toch enige verduidelijking.
Het begint met een gezin dat blijkbaar op vakantie is. Als ze bij hun buitenverblijf aankomen, blijkt dat er vreemden in hun buitenverblijf zitten. Om een al even onverklaarbare reden valt er een dode. Vluchten is de enige boodschap op zoek naar hulp. Volk is er genoeg, maar niemand wil hen helpen. Gaandeweg leren we dat er blijkbaar een grote ramp is gebeurd. Straten liggen vol kadavers van verbrande en rottende dieren, chaos heerst overal. En er is maar 1 regel: iedereen voor zichzelf
Michael Haneke had het scenario al zo een 10 jaar liggen. Maar het is pas na de aanslagen van 11 september 2001 dat de tijd rijp was om het ook te verfilmen. Hij wil met de film tonen hoe een samenleving plots kan veranderen door een of andere gebeurtenis. Het verhaal kan zich overal afspelen. Het kan iedereen overkomen. Het onrecht dat de personages wordt aangedaan blijft ongestraft omdat het bij hen niet langer draait om rechtvaardigheid maar wel om overleven.
Haneke neemt dus opnieuw risico’s en hij doet dat als de beste. Zijn hoofdrolspeelster noemt hem een kruising tussen Bresson en Hitchcock omdat hij suspens creëert door zijn manier van filmen. Het is geen rampenfilm. Het element ramp is indirect aanwezig. Voor Haneke staat het intermenselijk gedrag centraal. Hij verwijst in zijn film naar een nachtmerrie van Drürer. Haneke vraagt dus enige aandacht van zijn kijker. Een kleine moeite voor wie nog meer wil halen uit deze film.
De extra’s:
- The Making Of (20 min.)
- Trailer