De man van de vele stemmen en gezichten laat zich opnieuw zijn beste kanten zien en horen. Jim Carrey blinkt uit waarin hij goed is en dat is alles behalve zichzelf zijn. De man achter de acteur zullen we waarschijnlijk nooit kennen. Maar laat dat je zeker niet tegenhouden en maak kennis met wetenschapper Stefano, kapitein Sham en natuurlijk graaf Olaf himself. Op sommige momenten ziet de wereld er uit als een onvriendelijke en sinistere plaats. Wat lijkt op een eindeloze reeks van ongelukkige gebeurtenissen kunnen wel eens de eerste stappen zijn van een avontuur, zelfs eentje op dvd.
Het geluk zit de Baudelaire kinderen niet mee. De ouders van Violet, Klaus en de kleine Sunny komen om het leven wanneer hun huis door geheimzinnige omstandigheden in de as wordt gelegd. Hun lot wordt in de handen gelegd van graaf Olaf (Jim Carrey). Dat mag je letterlijk nemen. De graf ontfermt zich over de kinderen alsof ze echt gewenst en geliefd zijn. Pure schijn, want Olaf heeft zijn zinnen gezet op het enorme fortuin dat de kinderen erven. Hij wil het gebruiken voor de opknapbeurt van zijn eigen huis onder de zon. “All that I ask is that you do every little thing that pops into my head, while I enjoy the enormous fortune your parents left behind,” aldus Olaf. Wat de kinderen zelf betreft daarvoor heeft hij een plan bedacht. Dat plan bestaat uit een auto, de kinderen en een trein. Je zou voor minder twijfelen aan de oprechtheid van de graaf. De kinderen belanden vervolgens bij een ander familielid maar Olaf geeft zich niet zo snel gewonnen.
Noem “Lemony Snicket” niet zomaar een kinderfilm want dan doe je de prent oneer aan. Ik heb me kostelijk geamuseerd ondanks de vele tegenslagen die de kinderen moeten verwerken maar dat is net de bedoeling in dit verhaal. De film oogt prachtig. Het is alsof je stapt in de droomwereld van Tim Burton (“Big Fish”). Het verbaast mij niet want Brad Silberling (“City Of Angels”) doet voor de productie beroep op Rick Heinrichs (“Sleepy Hollow”) en op artdirector John Dexter (“Planet Of The Apes”). Thomas Newman brengt het sprookjesverhaal tot leven met een toepasselijke en oh zo typische Newman score. Een streepje “Finding Nemo” en een vleugje “Six Feet Under” is nooit veraf. Silberling toont dat kinderen vindingrijk en slim zijn zoals Danny DeVito dat doet in “Matilda” (1996). Al stralen deze kinderen meer maturiteit uit. Klaus verslindt boeken zoals geen ander en Violet bindt haar haren samen wanneer ze weer een ingenieus plant bedenkt. Het grappigste stukje uit de extra’s schrijf ik op naam van de kleine Shelby Hoffman. Tijdens een van de outtakes valt ze tijdens het filmen gewoon in slaap.
De ster van deze film is natuurlijk Jim Carrey. In “Eternal Sunshine Of The Spotless Mind” (2004) legt hij zijn ziel bloot. Hier toont hij dat hij verschillende zielen heeft. Voor de gelegenheid allemaal zielen die in de hel thuishoren. Mijn favoriete personage is de Italiaan Stefano. Slangen hebben ontelbare keren hun tanden in diens gezicht gezet waardoor zijn snor wat scheef groeit. Het meest opvallende is echter de stem die Carrey voor deze figuur gebruikt. Ik heb constant het gevoel dat ik luister naar regisseur Martin Scorsese. Een toch wel grappig gevoel. Veel van wat we in de eigenlijke film zien komt uit het brein van Carrey. Tijdens het uittesten van de kostuums mocht hij vrij improviseren en dat deed hij zo goed dat veel materiaal bijna letterlijk is overgenomen. Carrey is dus in zeer goeie doen. Hetzelfde kan ik zeggen van Meryl Streep. Ze speelt tante Josephine die van alles schrik heeft en een ongezonde interesse toont in grammatica. Billy Connolly (“The Last Samurai” ) heeft als oom Monty dan weer een voorliefde voor slangen. En dan is er nog duivel-doet-al Jude Law. Je ziet hem niet maar hij fungeert als de verteller van het verhaal. Okay, de plot blijft nogal oppervlakkig en echt geloven dat het slecht kan aflopen doe je niet. Toch blijft dit een aangename en visueel mooie film voor jong en oud. Wat mij betreft is de basis gelegd voor een vervolg. Daniel Handler schreef alvast 12 boeken rond deze kinderen (de eerste drie zijn de basis voor deze film). Graaf Olaf lijkt me immers nog lang niet uitgeteld.
De extra’s:
Alarlming Audio Commentary Brad Silberling
- Audio Commentary Brad Silberling & Lemony Snicket
- Building A Bad Character (12,44 min.)
- Making The Baudelaire children misrable (3min.)
- Interactive Olaf
- 11 dismal Deletions
- Obnoxious outtakes (12,18 min.)