Ouders en hun kinderen. Kinderen en hun ouders. In vele gezinnen durft het tussen de twee wel eens ferm botsen. In vele gevallen zijn de geschillen van tijdelijke aard, maar soms is de kloof veel groter dan we willen toegeven. Zo gaat het er ook aan toe in “Les Invasions Barbares”. De film krijgt het label van komedie mee. Dat is het ook, al is de humor eerder subtiel verwerkt in dit semi-familiedrama.
Professor Rémy (Rémy Girard) krijgt niet zo goed nieuws. Hij is terminaal ziek. Op zo momenten is het dan traditie dat familie en vrienden de tijd die de zieke nog rest zo aangenaam mogelijk maken. Maar dan moet de zieke ook een beetje meewerken. Erg coöperatief kan je Rémy niet noemen als hij in het ziekenhuis met zijn ex-vrouw (Dorothée Berryman) ruziet over de vele vrouwelijke studenten die hij heeft getroost tijdens zijn academische carrière.
Ook zijn relatie met zijn kinderen is verre van ideaal. Hij kan immers niet verkroppen dat zijn zoon Sébastien (Stéphane Rousseau) op een maand tijd evenveel verdient als hij in een jaar. Dat zijn kapitalistische zoon een hele verdieping van het ziekenhuis speciaal voor hem huurt doet hem weinig. Sébastien vraagt zelfs aan de politie voor wat heroïne die Rémy’s pijn kan verlichten. Maar ook dat is voor de zieke een kleine troost. Die troost vindt Rémy meer bij zijn vrienden die hem allemaal nog eens komen bezoeken.
Met “Les Invasions Barbares” behandelt Denys Arcand het delicate thema waar iedereen wel eens aandenkt: wat hebben we met ons leven gedaan. Zelf kijken we eerder negatief naar dat leven, terwijl anderen gelukkig vlugger denken aan de positieve aspecten. De personages handelen en denken zoals wij dat doen in het dagelijkse leven. Dromen, hopen, visies, meningen ze veranderen allemaal doorheen de jaren. Wil je die veranderingen nog beter achterhalen dan kijk je best eerst naar “Le Déclin De L'Empire Américain” die Arcand maakte in 1986. Al is het geen verplichting. Je kan zo ook genieten van dit vervolg. “Les Invasions Barbares werd terecht bekroond met tal van prijzen zoals de Oscar voor Beste Buitenlandse film van 2004.
De extra’s:
- Trailer