Zondag, de dag voor allerheiligen vereerde een levende legende Leuven met een bezoek. de naam: Lonnie Liston Smith, zijn status Jazzfunkgod, zijn verdienste: hij maakte jazz funky en funk jazzy. De man produceerde een aantal onwaarschijnlijk invloedrijke Lp's (waaronder Cosmic Funk, Visions of a new tomorrow en Expansions) in de jaren '70. In die periode werkte Lonnie ook samen met grootheden als Pharoah Saunders en Miles Davis die toen eveneens de grenzen van de jazz gingen verleggen en een meer elektrisch en eclectisch klankenpalet gingen produceren.
Het optreden in Leuven was een van de laatste op zijn toernee door Europa en op de dag voor Allerheiligen in een zaal die Eden heet leek de boel niet meer stuk te kunnen. Helaas was dat buiten de waard gerekend, nog voor het optreden was er al reden tot ongerustheid. Op het podium stond een synthesiser, een bas een drum een gitaar. Tot zover dus de mogelijkheid om een rijk klankenpalet te produceren...
Deze vrees werd werkelijkheid en sloeg om in ware paniek toen Lonnie de centraal opgestelde synthesiser aansloeg. De goedkoopste klank die uit zijn casio te krijgen was werd met 5 akkoorden tegelijk de ether ingestuurd, liftmuziek zou ik zeggen mijn buurman bombardeerde hem meteen tot de Richard Clayderman van de jazzfunk. Over het optreden valt verder helaas niet veel meer te zeggen, elke serieux en intensiteit werd meteen teniet gedaan door de onwaarschijnlijk melige klanken die Lonnie's casiotje produceerden.