Als George Bush Jr. president kan worden van de Verenigde Staten dan kan iedereen dat worden. Zijn regeerperiode is (gelukkig) bijna achter de rug. Kiezen de Amerikanen binnenkort dan voor de eerste zwarte president, of mag first lady Hillary Clinton dan toch in de voetsporen treden van manlief Bill? Of waagt acteur Robin Williams misschien wel echt zijn kans als de machtigste man het van land zoals hij dat doet in de film Man of the Year.
Williams speelt de rol van Tom Dobbs. Hij is de presentator en bezieler van een populair televisieprogramma. Meermaals trekt hij het hele politieke leven in het belachelijke. Een fan stelt voor dat hij zelf een gooi moet doen naar het presidentschap. Dobbs ziet dat meteen zitten. Zijn entourage ook want de komiek kan voor wat leven in de brouwerij zorgen. Alleen neemt Dobbs zijn kandidatuur als onafhankelijke heel ernstig en laat hij alle humor achterwegen. Zijn medewerkers smeken voor een grapje of twee, want met die aanpak kunnen ze het publiek voor zich winnen. Tom slaat de kijker tijdens de debatten rond de oren met harde feiten, en eindelijk ook met een hele hoop droge en zwarte humor. De verkiezingen winnen daar gelooft hij niet in, de nar is immers geen koning de nar lacht met de koning. Tom wil enkel een verschil maken. Alleen is in het stemhokje alles mogelijk.
Eleanor Green (Laura Linney) werpt nog een ander licht op dit verhaal. Zij werkt immers voor het bedrijf dat het computersysteem heeft ontwikkeld dat wordt gebruikt tijdens de verkiezingen. Zij ontdekt dat er een fout zit in het systeem. Haar bazen (waaronder Jeff Goldblum) negeren doelbewust haar nota, want het toegeven van deze fout kan hen miljoenen kosten. De idee van legitimiteit is voor hen veel belangrijker dan de legitimiteit zelf. Al Gore, de eigenlijke winnaar van de presidentsverkiezingen, is het daar zeker niet mee eens. Eleanor wordt ontslagen en afgeschilderd als een wanhopige vrouw die haar heil zoekt in drugs. Wie zal haar dan nog geloven dat de verkiezingen niet eerlijk verlopen?
Schrijver en regisseur Barry Levinson levert net zoals in Wag the dog opnieuw een film af die sterk aanleunt bij de actualiteit. Deze keer wijst hij op de absurditeit en de spelletjes die politici spelen enkel en alleen omdat ze jouw stem willen hebben. Mensen liggen niet zozeer wakker van wat je zegt, het is de manier waarop je het zegt dat telt. Na de verkiezingen doen politici toch gewoon hun ding, of beter doen ze wat hen door de vele sponsors en belangengroepen wordt opgedragen. Zo kijk je op een ander manier naar de job van formateur Yves Leterme.
De extra’s:
- Trailer
- TV Spots
- Behind the Scenes
- Interviews with Cast & Crew
- Photo Gallery
- Liner Notes