Liefde. Lust. Alles. Niets. Waarheid. Deceptie. Deze woorden typeren "Match Point". In deze sexy thriller toont Woody Allen dat hard werken noodzakelijk is in het leven, maar dat veel ook afhangt van dat tikkeltje geluk. Ook het mannelijk jachtinstinct komt naar boven. Dat is niet moeilijk als die prooi de gedaante aanneemt van Scarlett Johansson. Uiteindelijk gaat het in deze film over de confrontatie tussen de moraliteit en de natuurlijke drift. Je kan het best vergelijken met Dostoyevsky’s "Crime and Punishment". Noem "Match Point" dus niet zomaar een Woody Allen-film.
Chris (Jonathan Rhys Meyers) heeft al een tijdje het professionele tenniscircuit vaarwel gezegd. Hij moet natuurlijk met iets geld verdienen. Dat doet hij dan als tennisleraar. De Ier belandt in een Britse mondaine tennisclub en raakt bevriend met Tom Hewett (Matthew Goode). De twee delen een passie voor opera. Tijdens een voorstelling maakt hij kennis met de rest van de familie. Chloe (Emily Mortimer) ziet Chris al helemaal zitten. De vader (Brian Cox) geeft hem zelfs een job. Alles gaat Chris voor de wind tot Nola (Scarlett Johansson) op het toneel verschijnt. Deze wannabe actrice én vriendin van Tom palmt Chris volledig in.
Het is een zeldzaamheid dat Woody Allen zijn verhaal ergens anders situeert dan New York. Deze keer neemt de hyperkinetische regisseur ons dus mee naar London waar we mooie plaatjes zien van een appartement aan de Thames en the upperclass countrylife. Maar "Match Point" bevat veel meer dan dat. Wie "Wimbledon" heeft gezien verwacht waarschijnlijk dat Allen ons ook een romantische komedie voorschoteld met een klein cynisch kantje. Zo begint de film ook. Chris vergelijkt zijn levenswijsheid met het verloopt van een tenniswedstrijd, de bal raakt het net en kan dan goed of slecht vallen. Wat het wordt, heb je niet altijd in de hand. Voor Chris valt die bal goed. Hij krijgt een betere job en een toekomstige vrouw, alleen is dat voor de man niet voldoende. Hij wil persé van de verboden vrucht proeven. Niemand beter dan Scarlett Johanssen kan deze rol vertolken. Allen omschrijft haar als "a fabulous actress, she’s beautiful, she’s young, she’s sexy-she just projects sensuality and intelligence. She’s got tremendous range-she can be funny, she can be dramatic; it would not surprise me if she sang and danced and did card tricks." Kijk maar naar de eerste ontmoeting waarbij Chris zonder schroom haar sensuele lippen beschrijft en zij het heeft over zijn agressief spelgedrag.
Het leven van beiden ziet er na die ontmoeting plots anders uit. Zij droomt van een succesvolle acteercarrière, alleen mislukt elke casting die ze doet, zodat ze waarschijnlijk nooit een Aston Martin zal kunnen kopen. Gelukkig heeft Nola een grote troef en dat is haar aantrekkingskracht op mannen. Een moment van passie is voor haar niets meer dan dat, maar Chris denkt daar duidelijk anders over. Als de twee dan toch minnaars worden, verstikt Chris meer en meer in zijn eigen web. Zijn dubbelleven knaagt aan hem en zijn enige uitweg is een wel zeer dramatische keuze. Uiteindelijk vertellen de personages ons of we ons liefdevol en veilig leven willen of moeten opgeven voor de tijdelijke lust. Het antwoord of de gevolgen van die keuze, of toch een van die keuzes, kan je dus bekijken in "Match Point". Je krijgt boeiende vertolkingen van de welbekende Scarlett en van de minder bekende Jonathan Rhys Meyers. Van Meyers wil ik alvast meer zien. De jongenman heeft talent al gaat dat compleet verloren in films zoals "Mission Impossible III" en "Alexander". De fans kunnen hem sinds kort ook bewonderen op dvd als Elvis Presley in "Elvis". Daarnaast krijgt je nog een solide verhaal dat af en toe wat traag evolueert maar blijft nazinderen. Voor wie "Crimes and Misdemaenors" uit 1989 niet heeft gezien oogt dit alles behoorlijk nieuw. Anderen zullen er een kleine déjà vu aan overhouden, maar dat is Woody Allen snel vergeven.
De extra’s:
- Trailer