picture of Mooie verpakking zonder inhoud Charlie’s Angels 2: Full Throttle


Op de set van de eerste film verliep het tussen de meiden meerdere malen stroef. Maar als je al de promobeelden ziet, dan lijken de drie de beste hartsvriendinnen. Samen vormen ze een grote gezellige familie. Die familie keert terug voor “Charlie’s Angels 2: Full Throttle”. Waaraan mogen we ons verwachten? Aan een overdosis muziek, sexy lingerie, actiescènes à la “The Matrix” en natuurlijk de veelbesproken comeback van Demi Moore als de gevallen engel. Meer van hetzelfde dus alleen schaarser gekleed en een tikkeltje pikanter. Austin Powers zou er blij mee zijn. P!nk zingt vol overgave “Feel Good Time”, maar noch de fun noch de hits zorgen voor een geslaagd filmavontuur.

Het verhaal doet er niet zoveel toe, want veel stelt het ook niet voor. Maar voor de volledigheid toch even een kort woordje. In Mongolië redt het trio op een vrij James Bond-achtige wijze FBI-agent Ray Carter (Robert Patrick “Terminator 2: Judgement Day”) van de dood. William Bailey (Bruce Willis), een andere belangrijke pion van het Amerikaanse departement Defensie, heeft minder geluk. Door zijn dood komt een titanium ring in vreemde handen. Een tweede ring is nog veilig en wel in het bezit van Carter. Onze meiden belanden samen met Bosley op de sofa voor een nieuwe opdracht van hun baas Charlie. Ze moeten de ene ring terugvinden, want samen bevatten ze een lijst met namen van ondergedoken getuigen. En die lijst is natuurlijk een hebbeding in het criminele milieu.

De eerste “Charlie’s Angels” (2000) was al een dikke tegenvaller, de sequel is dan ook navenant. De mix tussen een actieprent en een komedie is altijd al een gevoelige materie geweest. Ofwel kies je resoluut voor een komedie ofwel maak je een degelijke actiefilm. De combinatie van de twee werkt zelden. “Wild Wild West”, “Showtime” en “I Spy” bespeuren we nergens in onze favoriete films van de afgelopen 100 jaar. Need we say more? De actiescènes ogen heel mooi en zitten goed in elkaar, maar dat is dan ook zowat het enige. De hele film lijkt meer op een rip off van andere films zoals “Speed”, “The Matrix”, “Mission Impossible 1 & 2”, “GoldenEye”, “10”, “Indiana Jones Raiders Of The Lost Ark” en “Spider-Man”. De meerderheid van de nummers op de soundtrack hebben we ook al in andere films gehoord. En het aantal cameos kunnen we niet op een hand tellen. De gezichten die ons zijn bijgebleven zijn die van: John Cleese, P!nk, Bruce Willis, Luke Wilson, Eve, Carrie Fisher (Prinses Leia uit “Star Wars”), Jaclyn Smith (één van de oorspronkelijke Angels uit de tv-reeks), en geloof het of niet de tweeling Ashley en Mary-Kate Olsen!

Cameron Diaz, Drew Barrymore en Lucy Liu doen het opnieuw hard en heet, alleen vergeten ze het ook goed te doen. Ze willen kost wat kost mooi en grappig overkomen, maar net zoals in deel 1 lukt dat amper. Waar de meiden vooral heel goed in zijn, is het tentoonspreiden van hun seksualiteit. Regisseur McG belooft dat de dvd-versie nog heter wordt dan de film zelf, want sommige shots konden voor de censuurcommissie net niet door de beugel. Terug van weggeweest zijn ook Matt LeBlanc als Jason, het liefje van Liu en Luke Wilson als de wederhelft van Diaz. “The Chase” (Tom Green) keert wijselijk niet meer terug. Wie we ook niet meer zien is Bill Murray als Bosley, de ingekaderde foto van hem niet meegerekend. De naam van zijn vervanger luidt Bernie Mac. Deze zwarte komiek ken je beslist nog uit “Ocean’s 11”. De scenaristen hebben hem gebombardeerd tot Jimmy Bosley, de broer van. Echte bloedverwanten zijn ze niet, maar ze vertonen wel enkele gemeenschappelijke onhandige trekjes.

En dan is er nog Demi Moore. Herinneren jullie zich nog het lachwekkende “Striptease”(1996) en het erbarmelijke “The Juror” (1996)? Neen, wel prijs je gelukkig. Ex-mevrouw Bruce Willis ziet er in haar bikini even afgetraind uit als Geri Halliwell in de videoclip van “It’s Raining Men”. Wij denken vooral dat haar strakke lichaam ons moet afleiden van haar acteerwerk… . Haar lief Ashton Kutcher zal er alvast niet van wakker liggen. Of dit voor Moore het opstapje wordt naar een tweede filmcarrière betwijfelen sterk. En we hebben ook sterke twijfels of er nog een derde zal volgen. Time will tell.