De zomer is halfweg en eindelijk verschijnt “Mr. & Mrs. Smith” in de bioscoop. Je weet wel de film waarin Brad Pitt en Angelina Jolie tegenover elkaar staan. De laatste maanden gonsde het van de geruchten dat beide hoofdrolspelers een relatie met elkaar zouden hebben. Of was dat allemaal maar opgezet spel ter promotie van de film? Het sprookjeshuwelijk tussen Brad en Jennifer Aniston overleefde het alvast niet. Nu kan je zelf oordelen of Jennifer terecht vreesde voor de charmes van Lara Croft. Waar rook is, is vuur. Neem het van mij aan, deze keer mag je gerust spreken van vuurwerk!
John en Jane Smith zijn reeds vijf of zes jaar getrouwd (voor meneer steekt een jaar meer of minder niet zo nauw). Het klinkt onwaarschijnlijk maar hun huwelijk vertoont barsten. Het hoogtepunt in hun vastgeroest leven is het toevoegen van erwtjes aan het avondeten. Daarom roepen de twee de hulp in van een therapeut. Jane zegt dat ze een grote leegte voelt tussen haar en haar echtgenoot. Die leegte vult zich op met alles wat ze niet tegen elkaar zeggen. Zelf kan ze er geen naam opplakken. De therapeut heeft er wel een woord voor: huwelijk! Hun relatie moet dus dringend nieuw leven ingeblazen worden. De twee gaan echter een stapje verder en willen liefst van al hun relatie letterlijk opblazen. John en Jane zijn namelijk beiden professionele huurmoordenaars zonder dat ze dat van elkaar weten. John heeft een geheim wapenarsenaal in de garage terwijl Jane haar speelgoed in de keuken verstopt. Tussen de twee groeit er een ongezonde spanning, want voor hun nieuwe opdracht moeten ze elkaar uitschakelen!
Elk jaar is er wel één actiefilm die je zeker niet mag missen. Voor mij is “Mr. & Mrs. Smith” absoluut dé popcorn actiefilm van het jaar. Doug Liman (“The Bourne Identity") houdt zich vanaf de eerste minuut mooi aan de spelregels van het genre en levert zo een explosieve film af. Een verdienste is dat de actie secundair is aan de relatieproblemen. De twee schieten weliswaar hun huis overhoop en blazen het nadien op, toch ligt de klemtoon op de menselijke kant. De film vertoont op dat vlak gelijkenissen met de remake van “The Thomas Crown Affaire” (1999) waarin Pierce Brosnan over hetzelfde leeg gevoel praat met consulente Faye Dunaway. En ook hij voelt pas terug de adrenaline doorheen zijn lichaam stromen dankzij een uitdagende Rene Russo.
Uitdagend zijn zowel Brad Pitt als Angelina Jolie. Als je hun gezamenlijke scènes bekijkt, dan zou je inderdaad de vermoedens over een relatie geloven. In een episode van “Friends” wordt er verteld dat wanneer tussen twee acteurs op het toneel duidelijk passie aanwezig is, er in het echte leven niets aan de hand is. Zoiets kan je moeilijk toepassen op Pitt & Angelina! Hoe graag ik Nicole Kidman ook zie spelen, ik ben blij dat ze deze film uiteindelijk niet heeft gemaakt. Angelina is gewoonweg goddelijk. She can always be my daddy. Hoe het komt toch dat die Lara Croft-films zo abominabel slecht waren. Brad Pitt ziet er terug gespierd en sexy uit. Naast de kleine knipoogjes, ondeugende blikken en gevatte oneliners zorgt Magnet samen met Gemma Haynes voor een romantisch noot met het nummer “Lay Lady Lay”. Wie van de twee acteurs het mooiste pruilmondje heeft daar ben ik nog lang niet uit. Filmprijzen en lovende kritieken van gerespecteerde filmcritici zal de film niet krijgen. Maar daar lig ik alvast niet wakker van. Er wordt gedacht aan een vervolg waarin John en Jane zij aan zij staan met een baby in de arm. Doen, zou ik zo zeggen want “happy endings are just stories that haven't finished,” aldus Jane.