De jonge knaap Claudio (Robert Sean) heeft zijn hart verloren aan de mooie Hero (Kate Beckinsale). Het ontbreekt hem alleen aan de nodige moed om haar zijn liefde te verklaren. Gelukkig komt Don Pedro Van Aragorn (Denzel Washington) een handje helpen. Hij zal Hero het hof maken in zijn plaats. Zo gezegd zo gedaan. Alleen steekt de duivelse Don John (Keanu Reeves) stokken in de wielen. Hij laat Claudio geloven dat Don Pedro Hero voor zichzelf wil en dat ze geen maagd meer is. Daarnaast trachten de anderen de oorlog tussen Benedick (Kenneth Branagh) en Beatrice (Emma Thompson) om te toveren tot een nooit gezien liefdesspektakel. Geen makkelijke opdracht want beiden haten elkaar als de pest.
Zonneschijn, vlinders in de buik, zoetzemerige muziek, een cast die liefde, leven en lust uitstraalt. Wat wil je nog meer in een verhaal van William Shakespeare? Dat Kenneth Branagh een grote passie heeft voor Shakespeare is geen geheim. Dat hij ook nog eens zijn werken omzet in geslaagde speelfilms evenmin. De man gaat zich immers wagen aan de verfilming van “As You Like It” met in de hoofdrollen Bryce Dallas Howard en Kevin Kline. Een van die geslaagde films is “Much Ado About Nothing” (1993). Een titel die volledig de inhoud weergeeft van de film. Veel gedoe om niets, maar gelukkig doet Branagh heel veel met het materiaal, en vooral op een leuke manier.
Kenneth Branagh tovert met deze film een glimlach op je gezicht. Een glimlach die gedurende de hele prent op je gezicht blijft staan. En zelfs achteraf blijf je nagenieten. De verdienste gaat grotendeels naar Branagh zelf maar ook naar Emma Thompson. Branagh vormde in die tijd ook in het dagelijkse leven een charmant koppel met zijn tegenspeelster. De twee trekken alle aandacht naar zich toe met hun salvo aan verwijten en verwensingen. Het is vuurwerk van begin tot einde. Ook de rest van de cast levert een degelijke bijdrage. De enige die wat vervreemd rondloopt in dit alles is Keanu Reeves. Ook Michael Keaton is een ietwat vreemde keuze, al brengt deze laatste het er stukken beter vanaf dan Reeves. “Sigh no more” zingt Emma aan het begin van de film, ik heb geprobeerd me te bedwingen maar de zucht van tevreden was sterker dan mezelf.