Steven Spielberg laat de dino’s en de aliens zijn voor wat ze zijn. Na “Schindler’s List” toont deze jood opnieuw het onrecht wat zijn medeburgers is overkomen in de stad München, in het jaar 1972. Vanuit de hele wereld komen atleten naar Duitsland voor de Olympische Spelen. Deze keer blijven de winnaars van een gouden medaille niet in het geheugen hangen. Dit zijn de Spelen van het verlies. De joodse wereld rouwt om de dood van de Israëlische atleten. Het team werd door de terroristische organisatie Black September gevangen genomen en vermoord. Avner (Eric Bana) staat voor een moeilijk opdracht. Hij moet de opdrachtgevers van deze moorden zelf uitschakelen. Hij krijgt daarvoor onbeperkte middelen (zolang hij reçu’s afgeeft) en vier medewerkers. Dat is het verhaal van “Munich” in een notendop.
Met “Munich” zorgt John Williams opnieuw voor een vertrouwde score. Hij gebruikt een heel fijn en kort thema bestaande uit twee crescendo’s en herhaalt dat doorheen de hele soundtrack. Dat thema domineert doorheen “A Prayer For Peace” en herhaalt zich tijdens “Bearing the Burden”, “Avner’s Theme”, “Bonding”, “Discovering Hands” en “End Credits”. Het wordt weliswaar iedere keer anders verpakt. De ene keer laat hij het horen in de violen of een gitaarsolo, de andere keer is het de piano die met de eer gaat lopen. Even beklemmend en universeel herkenbaar wordt het niet zoals dat beklijvend thema uit “Schindler’s List”, maar dat hoeft ook niet. Fans kennen en herkennen het als een nieuw meesterwerkje en meer moet dat niet zijn.
Daarnaast heb je de mooie klaagzang gezongen door Lisbeth Scott (“Munich, 1972", “Remembering Munich”). Haar stem vertaalt het gevoelig onderwerp van deze film. Maar de politieke boodschap die Spielberg met “Munich” wil overbrengen gaat verloren. Uit schrik voor al teveel negatieve commentaar? Uit vrees voor tegenvallende inkomsten? Een man met zijn status moet daar boven staan. Kijk maar naar de aanklacht van Fernando Meirelles in het schitterende “The Constant Gardner”. Of ligt het eerder aan vermoeidheid? Spielberg maakte “Munich” immers aan een razend tempo. Haast en spoed is zelden goed. Dat blijkt dan ook, ondanks de Oscarnominaties.
Tracks
1. Munich, 1972 (2:39)
2. The Attack At Olympic Village (3:00)
3. Hatikvah (The Hope) (2:02)
4. Remembering Munich (4:38)
5. Letter Bombs (2:48)
6. A Prayer for Peace (3:51)
7. Bearing the Burden (8:12)
8. Avner and Daphna (4:02)
9. The Tarmac At Munich (3:59)
10. Avner's Theme (3:07)
11. Stalking Carl (4:24)
12. Bonding (1:57)
13. Encounter In London and Bomb Malfunctions (3:37)
14. Discovering Hans (2:47)
15. The Raid In Tarifa (2:03)
16. Thoughts of Home (4:03)
17. Hiding the Family (1:25)
18. End Credits (4:06)