Dat niet alle Amerikanen ja-knikkers zijn, bewijst het cinema-aanbod dezer dagen. In ‘Manderlay’ en ‘Good Night and Good Luck’ lijkt een trend gezet voor het hekelen van het huidige Amerika via de korte geschiedenis van het land. En hoewel ‘Munich’ handelt over het Israëlisch-Palestijns conflict, gaat de film toch over het bestrijden van terrorisme met terrorisme. Kan het actueler?
Het Verhaal
Op de Olympische Spelen van 1972 in München, gijzelt een Palestijns commando elf Israëlische soldaten. Na een hoop onhandige acties van het Duitse leger, eindigt de gijzeling in een waar vuurgevecht, waarin alle gijzelaars omkomen en slechts een aantal gijzelnemers het hele gebeuren overleven. Hier eindigen de historische feiten en begint de film. De Israëlische premier Golda Meir (een vrouw!) besluit dat ze de vrede tussen Palestijnen en Israëlieten voorlopig nog eventjes moeten laten voor wat ze is en dat ze zich sterk moeten tonen. Ze geeft de Mossad de opdracht om elf opdrachtgevers van München op te sporen en ("use fire weapons, but prefer bombs") te liquideren.
Er wordt een team samengesteld van voormalige Mossad-agenten en de vroegere lijfwacht (schitterend vertolkt door Eric Bana) van de premier wordt teamleader. Avner Aviv wordt voor de buitenwereld onzichtbaar en onbestaande gemaakt. Hij wordt uit de wereld gewist. Het enige dat hem aan zijn verleden bindt is zijn hoogzwangere vrouw. Het team bestaat uit een overtuigde jood, een bommenspecialist/speelgoedmaker(de mooie jongen uit Le Fabuleux Destin), een documentenvervalser en een denker die alle sporen netjes uitwist (Caesar uit de serie Rome).
Controverse
De film is uitermate spannend en twee uur en veertig minuten vliegen voorbij in de klopjacht naar Palestijnse doelwitten. Spielberg toont in deze film dat hij zijn naam waard is, maar brengt ook een hele discussie op gang. Sommigen vinden de film pro-Palestijns, anderen pro-Israëlisch. Dat is naar mijn mening een loze discussie. Het is duidelijk dat de joodse Spielberg niet wil provoceren en het laatste wat hij wil doen is kant kiezen. Hij brengt de film wat dat betreft goed in evenwicht en laat beide kanten van het verhaal zien.
Wat meer onenigheid met zich meebrengt is de vraag naar de verhouding feit-fictie. De klopjacht van de Mossad en het personage Avner Aviv zijn geïnspireerd op een boek van George Jonas. Maar naar verluidt was die Aviv maar een charlatan die het verhaal verzonnen heeft. Hij zakte voor de basisopleiding bij de Israeli Defence Force en is nooit meer geweest dan een onbelangrijke poortwachter. Niets waargebeurde feiten dus?
Maar zou het niet kunnen dat de echte Aviv in zijn tijd ook uit het leven is gewist en dat hij gewoon niet kan aantonen dat hij echt bestaan heeft? Wil Spielberg ons tonen dat er geen waarheden meer bestaan?
Och, zelfs als je al deze boeiende discussies buiten beschouwing laat, houd je een knappe thriller over die je van begin tot einde aan je stoel nagelt en je toont dat sommige terroristen ook maar een klein hartje hebben. En nog 1 tip, ga aub na de film een pint pakken, je moet over deze film kunnen babbelen, anders houdt hij je nog enkel dagen stevig in z’n greep.
Te bekijken in Studio Skoop
Redactie Antenne