Alex Fletcher (Hugh Grant) behoort in de jaren 1980 tot de succesvolle groep POP. Zijn ster taant wanneer het andere teamlid voor een solocarrière kiest. Alex is tegenwoordig een happy has-been die nog optreedt in veel te strakke broeken voor vrouwen van middelbare leeftijd die strijden tegen de rimpels en cellulitis. Zijn trouwe manager (Brad Garret Everybody Loves Raymond) vertelt hem dat muzieksensatie Cora, die groter en beter is dan Britney en Christina samen, hem dolgraag wilt ontmoeten. Meer nog, Cora vraagt of hij haar volgende single wil schrijven met als titel “Way Back Into Love”. Voor Alex is dit de big break die hij nodig heeft. Muziek schrijven kan hij als de beste, alleen met de tekst wilt het niet zo goed lukken.
Gelukkig heeft Alex een aantal planten in huis die aan vrouwen moeten bewijzen dat hij een zorgzaam persoon is. En gelukkig is er de interim Sophie (Drew Barrymore) die voor die planten zorgt. Hij omschrijft haar als “weird” maar de meid heeft wel een gevoel voor taal. Ze is voor hem Cole Porter met panties. Samen vormen ze dan ook het ideale schrijversduo. Voor haar is een melodie “like seeing someone for the first time. The physican attraction. Sex. But then, as you get to know the person, that's the lyrics. Their story. Who they are underneath. It's the combination of the 2 that makes it magical.” Alleen ontdekken ze dat de formule voor het schrijven van het perfecte liefdeslied zoveel beter gaat als je echt verliefd bent.
Als romantische komedie bevat de film alle noodzakelijke ingrediënten van grappige situaties, interessante personages en bijfiguren zoals de zus van Sophie gespeeld door Kirsten Johnston (Third Rock From The Sun) die stapelgek is van Alex, tot enkele genante momenten. De cast doet tevens beroep op een hele resem oneliners. Wat denk je van “Are you trying to tell me that you enjoyed that orgasm set to the "Gandhi" of soundtrack? Als Sophie’s reactie op de verkrachting van hun nummer door Cora. Alleen ontbreekt deze keer de kers op de taart die van Music and Lyrics een even genietbare film maakt die je graag nog eens wilt herbekijken zoals dat het geval is bij Notting Hill en The Holiday. Het ziet er naar uit dat de ster van Hugh Grant als de ideale mannelijke helft in dit soort van films aan het uitdoven is, of ligt het eerder aan Drew die net niet voldoende charisma bezit waar je van gaat smelten zoals Julia Roberts of Cameron Diaz. Maar zingen als de beste dat kunnen deze twee acteurs wel.
- Weggelaten scènes
- Bloopers
- Note for Note: making of Music and Lyrics
- Videoclip PoP! Goes My Heart